Czy mógłbyś opisać swoje nowe prace, które przedstawisz na wystawie Six Flags / Sześc flag w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie oraz King's Island w Plymouth Arts Centre?

Tomasz Szerszeń: Weduty warszawskie - tak zatytułowałaś część swoich obrazów. Skąd pomysł, by odświeżyć konwencję wedut?
Maria Kiesner: Weduta jest mi bliska, ponieważ przedstawia tkankę miejską, gęstość, rytmy... Moje obrazy można podzielić na dwie grupy: czasami robię portret budynku, czasami robię panoramę, wedutę. Weduta chyba jednak najlepiej oddaje charakter miasta.

T.S.: Malujesz modernizm, socmodernizm... Weduta jakoś oddaje tę architekturę?

Życzeniowa rozmowa Magdy Ujmy, Kai Pawełek, Ady Prodeus i Piotrka Stasiowskiego o tegorocznym Survivalu (W poranek po wernisażu). 

Piotr Stasiowski: Co prawda podjąłem się moderowania naszej dyskusji, ale po trzech dniach montażu i wszystkich wydarzeniach związanych z otwarciem w ogóle nie mam dystansu do całego przedsięwzięcia. Niektórych prac nie miałem nawet możliwości zobaczyć... Dlatego mam nadzieję, że nasza rozmowa będzie miała charakter luźnych skojarzeń związanych z otwarciem Survivalu.

AM: Wydaje się, że konsekwentnie wypracowany przez ciebie program kuratorski przynosi rezultaty. Widać to w znacznej mierze na wystawie "Establishment", w której wzięło udział kilkoro artystów w pewnym sensie przez ciebie "odkrytych". Czy mógłbyś opisać swoje wystawy: co je łączy i na co zwracasz uwagę formułując temat wystawy i zapraszając artystów do udziału w projekcie?
ML: "Establishment" sprawił mi specyficzną przyjemność wynikającą z obejrzenia małych wystaw indywidualnych Radka Szlagi, Wojtka Bąkowskiego, Izy Tarasewicz i Tomka Mroza bez wcześniejszego zaangażowania w nie. Poszedłem na wystawę niewiele wiedząc, jak wygląda.

- Co to jest Haunebu?

foto: artaddict.blogspot.com

Katarzyna Bojarska: Chciałabym zacząć od specyfiki miejsca. Jak wspomniałeś wcześniej, twoje wystawy są zawsze "site-specific". Czym jest ta specyfika tutaj? Mówiąc "tutaj" mam na myśli nie tylko Galerię Zachęta, ale także Polskę czy Warszawę i ich bardzo charakterystyczny kontekst historyczny?

Luc Tuymans: Po pierwsze, najważniejsze jest dla mnie, żeby wszystkie moje projekty indywidualne - zrobiłem chyba 82 instalacje wystaw i pokazów (w tym projekt dla Tate Modern) - nie wyglądały jak retrospektywy.

Adam Mazur: Skąd wziął się pomysł na szkołę kuratorską w Krakowie?

Grzegorz Borkowski: Byłaś kuratorką wystawy "Sztuka po godzinach". Z relacjonującego ten projekt tekstu Karoliny Jabłońskiej "Artyści wobec rzeczywistości" wynika, że znaczna część prac dotyczy trudnej sytuacji materialnej młodych artystów - problem niebłahy, w sztuce niemal nieobecny, dla wielu dramatyczny, jednak sposób w jaki został podjęty budzi zgrzytanie zębami nie nad dolą młodych ludzi aspirujących do bycia artystami, lecz przede wszystkim nad sposobem, w jaki artykułują swoją sytuację i jaką demonstrują świadomość społeczną. Co na przykład komunikuje osoba, która wykonuje na chodniku przed galerią akcję żebrania z kartką "Jestem artystką.

4 marca 2008 roku niespodziewanie zmarł prof. Stephen C. Feinstein - twórca i wieloletni dyrektor Center for Holocaust and Genocide Studies na uniwersytecie Minnesota, kurator takich wystaw jak: "Witness and Legacy: Contemporary Art about the Holocaust" czy "Absence/Presence: Artistic Memory of Holocaust and Genocide". W zeszłym roku Feinstein po raz kolejny odwiedził Polskę. Był gościem konferencji Legacy of the Holocaust, która odbywała się w Krakowie, z tej też okazji powstał wywiad, który tu prezentujemy.