Niedługo przed Wielkanocą na skrzyżowaniu głównych ulic Warszawy ministerstwo kultury i Fundacja Wspierania Inicjatyw PAU - BRASIL umieściły na specjalnym rusztowaniu powiększoną pracę Piotra Uklańskiego przedstawiającą podobiznę Jana Pawła II, utworzoną przez dziesiątki osób sfotografowanych z lotu ptaka. Efektowna podobizna Papieża miała przypominać Warszawiakom nie tyle o Wielkim Tygodniu, co o idei Muzeum Sztuki Współczesnej, które ma stanąć już wkrótce w środku miasta. Odsłonięcie pracy Uklańskiego 16 marca 2005r. połączone było z podpisaniem umowy intencyjnej między Ministerstwem Kultury i władzami miasta.

W wizualnym chaosie centrum Warszawy pojawiły się nagle białe bilboardy z ręcznie namalowanymi czarną farbą prostymi napisami. Nie służą reklamie ani nawet społecznej perswazji - to raczej lapidarna poezja prozą. Autorem ich jest Ryszard Grzyb, malarz, który od dawna w swojej twórczości posługiwał się także słowem. Teraz same krótkie teksty bez żadnych obrazków uczynił tematem wizualnych prac pojawiających się w różnych mediach.

W toruńskiej Galerii Wozownia trwa wystawa artystki z Lublina - Elizy Galey. Ekspozycja jest elementem cyklu "Projekt Wozownia - Laboratorium sztuki" prowadzonego przez Małgorzatę Jankowską. Artystka zaprezentowała przygotowane specjalnie na tę wystawę serię niewielkich rysunków przedstawiającą charakterystyczne miejsca Torunia, ale wykonane technikż perforowania papieru. Projekt uzupełnia film dokumentujący kilkudniowy pobyt artystki w Toruniu.

Rysunki-grafiki Galey tworzą wypukły fryz na wysokości oczu oglądających. Ale nie zapraszają do oglądania, lecz raczej do dotykania. W rzeczywistości trudno je zobaczyć, ponieważ wykonane są na białym papierze i prezentowane na białym tle.

Zasygnalizowane tytułem wystawy pojęcie aorty, tętnicy dostarczającej krew z serca do całego organizmu, kieruje wyobraźnię ku procesom umożliwiającym funkcjonowanie tego typu żyjących istot, jakimi i my jesteśmy. Przezroczysty przewód biegnący wieloma zwojami przez długą salę galerii XX1 pełni rolę reprezentacji głównego elementu układu krwionośnego. To reprezentacja umowna, bez dosłowności, ale sugestywna. Zwoje prowadzą od jednego niewielkiego znaku na ścianie do podobnego znaku na ścianie przeciwległej. Te znaki to właściwie regularne plamy, utworzone przez metodyczne nasączenie dwóch punktów na ścianach różnymi naturalnymi płynami. Ciemnoczerwony na obrzeżach, a brunatny w środku znak wykonany został krwią, zielony - chlorofilem.

W natłoku wystaw organizowanych na przestrzeni ostatnich kilku tygodni w Warszawie, jedynie ślepy krytyk nie dostrzeże nasilającego się ataku fotografii na stołeczne galerie. Ciekawe, że wystawiana w galeriach fotografia niewiele ma wspólnego z fotografią artystyczną, kojarzoną tradycyjnie z rozmazanymi (czytaj: malarskimi) plamami, tanimi trickami w rodzaju romantycznej mgiełki, czy pięknymi aktami. Zamiast tego widz otrzymuje solidną dawkę ostrego jak żyleta dokumentu i reportażu.

Pokaz grupy "Sędzia Główny" (Aleksandra Kubiak i Karolina Wiktor) to kontynuacja tego wątku jej aktywności, który można określić jako analizę opresywnej statyczności. Przez ponad godzinę artystki, oświetlone zimnym światłem UV, owinięte w "bikini" budowlanej taśmy korekcyjnej, leżały w akwarium wypełnionym kostkami lodu. Działanie przywoływało skojarzenia związane z higienicznością masowej konsumpcji, z jej voyeryzmem i agresywnym odwoływaniem do erotyzmu. Oczywisty był tu kontrast pomiędzy atrakcyjną estetyką i upozowaniem a dyskomfortem kontaktu ciała z zimnem. Pokaz odbył się w Domu Kolejarza 22 marca 2005 w ramach setnej wystawy działającej od 8 lat w Zielonej Górze studenckiej galerii "Galera".

"Żyjemy w czasach, w których ograniczony repertuar garstki masowych nadawców może zastąpić obfita i różnorodna oferta pochodząca od wielu różnych twórców. Internet wspiera bowiem nie tylko innowację techniczną, ale też ponowny rozkwit kultury oddolnej, sztuki ludowej. Niestety, żyjemy też w czasach, w których system własności intelektualnej w dotychczas niespotykanym stopniu ogranicza wspólną kulturę."

Nicolas Grospierre, młody francuski fotograf mieszkający i wystawiający w Warszawie, nie po raz pierwszy chwyta ciekawe sensy zawarte w architekturze. Kto widział np. jego. "Litewskie przystanki autobusowe", ten wie już trochę, o co chodzi. Teraz w pawilonie SARPu pokazuje systematycznie obfotografowaną jedną budowlę. Nie łatwo od razu zgadnąć jej przeznaczenie

Modernistyczny kościół ?

filharmonia ?

konferencyjne centrum albo galeria sztuki ?

Fundacja Galerii Foksal prezentuje najnowszą pracę Katarzyny Józefowicz, bez tytułu. W pustej galerii na długim stole o skróconych nóżkach rozłożone są zwoje cienkich pasków gazet. Codzienne gazety pocięte na wąskie paski, sklejone i misternie zwinięte na podobieństwo szpul z filmową taśmą obrazują grę między mediami. Media papierowe podszywają się pod medium filmowe. Jak we wcześniejszych pracach Józefowicz, trudno sobie wyobrazić ile godzin mozolnej pracy pochłonęło klejenie papierowych szpul. Moment wymyślania koncepcji jest ekscytujący, ale jej wielomiesięczna realizacja, dzień po dniu, godzina po godzinie, minuta po minucie, sekunda za sekundą - pasek do paska, pasek do paska, pasek do paska... jest niewyobrażalna.