Jego obrazy są doskonałą dekoracją, mimo że wcale nie są dekoracyjne. Są prawie niewidoczne, wtapiają się w przestrzeń, rozpływają się. Przypominają wycinanki lub wzory, tworzone na ścianie przez światło wpadające przez okno, sprawiają wrażenie, jakby znajdowały się pod szkłem: we fragmentach skromnych wnętrz odbijają się wycinki świata zewnętrznego, fasady domów i gałęzie, we własnych oknach odbijają się obce okna i obcy świat. Ale nie wiadomo, czy to świat zewnętrzny odbija się w świecie wewnętrznym, czy odwrotnie.

W nowym roku akademickiego zainicjowane zostaną na Uniwersytecie Jagiellońskim podyplomowe studia przygotowujące do zawodu kuratora sztuki współczesnej. Ich celem jest umożliwienie studentom poznania różnorodnych metod komentowania sztuki współczesnej i pracy nad jej kształtowaniem poprzez organizowanie wystaw i towarzyszącego im programu badawczego.

Wszystkim zainteresowanym polecamy zaznajomienie się z informacjami zamieszczonymi na stronie www.studiakuratorskie.studies.uj.edu.pl

Organizatorem studiów jest Instytut Historii Sztuki UJ,
ul. Grodzka 53,
31-001 Kraków,
tel. +48 (12) 422 94 62,
studiakuratorskie@uj.edu.pl

Wystawa "UN/REAL?" w IF Museum Inner Spaces w Poznaniu była dobrym przykładem scalenia różnych sposobów wypowiedzi artystycznej jednym tytułowym pojęciem, stawiającym ważną kwestię. Ukośnik oraz pytajnik w tytule uwieloznaczniają stosunek pomiędzy tym, co realne, a tym, co nierealne; tym, co jest, i tym, czego nie ma. Niemal wszyscy zaprezentowani artyści unaocznili sytuację częściowego przechodzenia na siebie stron tej różnicy.

Praca Jarosława Kozakiewicza prezentuje schemat kopuły bazyliki św. Piotra uzupełniony kilkoma poprawkami. W małych otworach okiennych dachu artysta umieścił niewielkie walce spełniające rolę świetlików. Umożliwiają one mocniejsze aniżeli w rzeczywistości oświetlenie wnętrza.

Dawny Teatr Rozmaitości, a dziś TR, czyli Teren Warszawa bywa oceniany różnie. Słyszałem już określenia "bezpośredni", "nowoczesny", "bliski naszym czasom", ale również "teatr dla licealistów". Nie jestem teatromanem, więc się nie ustosunkuję. Mogę jedynie ocenić sposób, w jaki ta bezsprzecznie bardzo prężna instytucja odnosi się do sztuk nazywanych niekiedy staroświecko "plastycznymi".

TR postanowił również w tym przypadku nie być staroświeckim i nawiązał współpracę z Rastrem. We wnętrzach teatru artyści związani z galerią umieszczają na ścianach to, co uznają za stosowne. Ostatnio przyszedł czas na Agatę Bogacką. Młoda artystka cieszy się sławą wśród młodych odbiorców, naturalnie.

Łódź od lat cieszy się renomą aktywnego ośrodka artystycznego, którego dynamikę napędzają nie tylko liczne galerie i zasłużone Muzeum Sztuki, lecz także kolejne roczniki absolwentów miejscowej akademii i słynnej na cały świat łódzkiej "Filmówki". Ambitni młodzi twórcy prosto z Łodzi, jak to bywa w życiu, wsiadają do pociągu jadącego do Warszawy, by tam szukać szczęścia i realizować swoje plany zawodowe i artystyczne (inna sprawa, że znaczna część łódzkich studentów pochodzi z Warszawy). Tak stało się i tym razem: prace najnowszych roczników Filmówki oglądać można było na swego rodzaju miniprzeglądzie organizowanym w Warszawie w kamienicy przy ul. Złotej 1 w dniach od 15 do 20 kwietnia 2005.

W Wiedniu odbyły się nareszcie pierwsze viennAfair - międzynarodowe Targi Sztuki (20-24.04.2005), stawiające sobie za cel integrację rynku sztuki, szczególnie krajów Europy Centralnej i Południowo-Wschodniej. Tytuł "Focused on CEE" brzmi jak elegancko sformułowany slogan wydarzenia. Spośród 17 galerii i instytucji non-profit z tej części Europy, które zaistniały na targach, ekspozycję 10 z nich - m.in.: z Czech (Display), Polski (Raster, Wyspa), Rumunii (Nuoa), Wegier (Deak), Serbii (Remont), Litwy (CAC,Wilno) oraz Slowacji (Space/Priestor) - sponsorował Erste Bank:. Inne galerie takie jak Skuc z Lubliany, ACB z Budapesztu czy Le Guern z Warszawy, swój udział opłaciły same.

List z 22.04.2005 od Jana Michalskiego (Galeria Zderzak, Kraków) do redakcji "Obiegu":

Chciałbym podzielić się refleksją na temat tekstu Wojtka Wilczyka, który zamieściliście w "Obiegu" internetowym w zeszłym miesiącu. Była to relacja ze zdarzenia Cezarego Bodzianowskiego na Kopcu Krakusa.

List z 22.04.2005 od Jana Michalskiego (Galeria Zderzak, Kraków) do redakcji "Obiegu":

Chciałbym podzielić się refleksją na temat tekstu Wojtka Wilczyka , który zamieściliście w "Obiegu" internetowym w zeszłym miesiącu. Była to relacja ze zdarzenia Cezarego Bodzianowskiego na Kopcu Krakusa.

W kierunku nieczynnej od lat skoczni narciarskiej na warszawskim Mokotowie zmierza ciekawie wyglądający gość z parą nart i pękatą teczką. Sylwetka i strój nie pasują do wyobrażenia skoczka, ale to przecież Cezary Bodzianowski, który w swoich akcjach/pokazach niejednokrotnie stawia siebie w sytuacjach niedopasowania, by pokazać niezwykłość tego, co wydaje się zwykłe. Podążając za Cezarym, radujemy się mimowolnym wyobrażeniem, jak mógłby wyglądać jego skok z tym ekwipunkiem na zrujnowanej skoczni. Zapewne jednak nie taki ma zamiar - zaprosił widzów na godzinę 13.00 pod skocznię na "Drugie śniadanie".