Stowarzyszenie Historyków Sztuki zaprasza na Ogólnopolską Konferencję Naukową „Współczesność – historia nieznana”, która odbędzie się w Warszawie 22-24 listopada 2012 (NOT, ul. Czackiego 3/5). Tematem obrad będzie refleksja nad sztuką współczesną i jej relacjami z historią, prowadzona w trzech obszarach: "Sztuka i historia", "Sztuka i polityka" oraz „Sztuka i sztuka".

Przyglądanie się współczesności chcemy zacząć od rozjaśnienia zagadnień dotyczących polskiej nowoczesności i sposobów jej mitologizującego opisu, zdominowanego przez poodwilżowy model, który nierzadko wbrew historycznym faktom głównym wątkiem historycznej narracji czynił konflikt pomiędzy polityczną władzą, a artystami posługującymi się w obronie kultury jako całości nowoczesną sztuką. Pytamy zatem w jaki sposób stan współczesnej, nieocenzurowanej historycznej wiedzy na temat PRL – jej genezy i  dominujących strategii politycznych wobec kultury oddziałuje na historię sztuki, jak współczesna praktyka historiograficzna odpowiada na nacisk relatywizujących pojęcie prawdy historycznej tendencji badawczych. Szczególnie interesują nas społeczne i polityczne mechanizmy, które czyniąc z politycznych cezur (1945, 1956, 1989) kościec historyczno-artystycznej narracji wyeliminowały inne daty i wyprały sztukę z zagadnień politycznych, nie znajdując sposobu odniesienia do całego szeregu politycznych kwestii z okresu PRL-u – jak zbrodnie komunizmu, działalność SB, powstanie opozycji politycznej w latach 70., politycznego sensu wizyt papieża, narodzin Solidarności, kulturowej roli Kościoła itd. Interesuje nas też proces zacierania charakteru relacji pomiędzy socrealizmem a nowoczesnością poprzez opozycyjne ich traktowanie, mimo wspólnego rodowodu i mimo wspólnoty wielu ideowych aspektów oraz czynienia z tej opozycji podstawy dla bazowego antagonizmu pomiędzy nowoczesnością a komunistyczną władzą, znów mimo wielu historycznych faktów, które dowodzą raczej przemyślanej i akceptowanej z obu stron koegzystencji. 

Opisując nowoczesność jako zasadnicze źródło współczesności chcemy zatem w trakcie sesji zapytać o generalne ramy epistemologiczne historii sztuki współczesnej – zarówno tej pisanej w czasach PRL-u, jak i obecnie, o ich wzajemny splot i paradygmaty myślenia historycznego i ideologicznego, które ten splot zrodził. Interesuje nas wyjaśnienie i przedefiniowanie szeregu pojęć, którymi historia sztuki współczesnej się posługuje, zwłaszcza takich jak: modernizm, sztuka krytyczna, trauma, nowoczesność, odwilż, władza. Chcemy zapytać o cały szereg determinantów pola sztuki – o ekonomię, sposoby w nim uczestnictwa, dominujące języki i marginalizujące praktyki, instytucjonalny i medialny nacisk, zarówno na twórców, jak publiczność, a wreszcie o cały szereg zagadnień szczegółowych – takich jak bazowe koncepcje polityczne i ideologiczne, które są obecne we współczesnych historyczno-artystycznych tekstach, o ich związek z przyjmowanymi cezurami, formułowanymi interpretacjami i budowanymi hierarchiami wartości, a także o obecność religii w sztuce i Kościoła w jej historii, o przyjmowane wyznaczniki współczesności. Interesuje nas specyficzna medializacja i instrumentalizacja sztuki współczesnej, jej intensywny związek z kulturą masową i jej wysiłek autoanalityczny.

Więcej na www.shs.pl (zakładka sesje).