W ramach projektu "Mobile Acadamy Warszawa", w końcu sierpnia 2006 para libańskich artystów, Rabih Mroué i Lina Saneh, zgodziła się poprowadzić w Warszawie warszat performing/directing. Z powodu wojny w Libanie, Rabih Mroué i Lina Saneh - podobnie jak Jalal Toufic, który miał w Warszawie pokazać swoje eseje wideo - nie mogli jednak opuścić Bejrutu.

Choć 14 sierpnia wprowadzono zawieszenie broni, w Libanie utrzymywała się izraelska blokada. Również i stan umysłu ludzi w Bejrucie nie pozwalał im na podróże. Lina Saneh opisywała w liście zbiorową podróż w zamierzchłe czasy, jaką narzuciły Libanowi izraelska armia i Hezbollah. "Nie możemy być z wami w najbliższych dniach...

The very sense of Tragedy is to be a representation of action.
(Francis M. Cornford, The Origin of Attic Comedy)

Don Quichotte, l'ancien sujet de la connaisance, a été victime d'un sortilege: il peut faire l'expérience, mais sans l'avoir jamais. A ses côtés, Sancho Pansa, l'ancien sujet de l'expérience, ne peut qu'avoir l'expérience sans jamais la faire.

Nowa architektura powstająca w latach 50. mimo przytłaczającego i upiornego czasem wyglądu, oglądana dzisiaj prezentuje się dość... przyjaźnie. Jest tak być może dlatego, że monumentalne założenia urbanistyczne z czasów socrealizmu projektowali architekci wykształceni na przedwojennych, często zagranicznych uczelniach. Lata 60. to już wyraźny krok do tyłu, chociaż budynki mieszkalne z tego okresu posiadają czasem jeszcze indywidualny charakter - tak jak te wybudowane na osiedlu Sady Żoliborskie w Warszawie lub Tychach na Śląsku.

Tekst Pawła Leszkowicza "Czy twój umysł jest pełen dobroci" podnosi niezwykle ważną kwestię, nie sądzę jednak, by w Polsce doszło do zerwania kontraktu społecznego, tego kontraktu nigdy tu nie było, co czyni sytuację jeszcze tragiczniejszą. W każdym razie Leszkowicz wyraźnym głosem mówi o czymś bardzo istotnym i być może istotniejsze od oceny etycznej wyborów artystycznych jest wypowiedzenie wprost jednego słowa: pogarda.

Ale. Otóż są, być może, dwa plany: plan indywidualny, na którym obowiązuje etyka, troska, ale też prawo do przekraczania barier.

W cywilizacji bez okrętów marzenia wysychają.

W swoich najnowszych projektach Łukasz Skąpski bardzo śmiało posługuje się formą dokumentu i wkracza w tzw. "tematykę społeczną". Podczas indywidualnej wystawy "Szara strefa" w krakowskim Bunkrze Sztuki (gros tej ekspozycji stanowią jednak projekty o minimalistycznym charakterze), zaprezentowano filmy odnoszące się bezpośrednio do polskiej rzeczywistości. Projekt "Maszyny" pokazywany na wiosnę w Galerii Potocka, to 2 filmowe zapisy oraz 150 zdjęć traktorów skonstruowanych własnoręcznie przez mieszkańców Podhala.

Dziwnie, czy czasem wręcz kuriozalnie wyglądające traktory-samoróbki, to stały element wiejskiego pejzażu południowej Polski.