Dawny Teatr Rozmaitości, a dziś TR, czyli Teren Warszawa bywa oceniany różnie. Słyszałem już określenia "bezpośredni", "nowoczesny", "bliski naszym czasom", ale również "teatr dla licealistów". Nie jestem teatromanem, więc się nie ustosunkuję. Mogę jedynie ocenić sposób, w jaki ta bezsprzecznie bardzo prężna instytucja odnosi się do sztuk nazywanych niekiedy staroświecko "plastycznymi".

TR postanowił również w tym przypadku nie być staroświeckim i nawiązał współpracę z Rastrem. We wnętrzach teatru artyści związani z galerią umieszczają na ścianach to, co uznają za stosowne. Ostatnio przyszedł czas na Agatę Bogacką. Młoda artystka cieszy się sławą wśród młodych odbiorców, naturalnie. Na początku malowała dość dosłowne obrazy traktujące głównie o kobiecości i relacjach męsko - damskich. Młodym się podobało, starszym mniej. Naturalną koleją rzeczy Bogacka postanowiła więc z dosłowności zrezygnować. Co więc teraz mamy?

Agata Bogacka w TR,TR, czyli Teren Warszawa, fot. Justyna Kowalska

Na ścianie TR mały chłopiec (bratanek autorki) niesie olbrzymią czerwoną piłkę, która równie dobrze może być kulą krwi, lub zwykłą farbą w pigułce, bowiem tuż obok artystka umieściła mały, czerwony kleks. Widzimy również stojącą tyłem nagą kobietę (samą artystkę?), oraz kręcące się wokół nich kruczoczarne labradory. Niejasność, samotność, intymność, zagubienie - to słowa, które pierwsze przychodzą na myśl. "To nie są obrazy dokumentalne - nie przedstawiają wydarzeń, tylko stany psychiczne" - mówiła artystka w wywiadzie ze Stachem Szabłowskim do marcowego numeru miesięcznika Zwierciadło. "Coraz bliższa jest mi tradycja surrealistyczna", "instynktownie buduję swoje obrazy" - stwierdza. Czy instynkt Bogackiej nie zawodzi? Chyba nie, bowiem mural w TR sprawia rzeczywiście niezwykle intrygujące wrażenie. Nie wiemy, z czym mamy do czynienia, ale możemy to sobie sami skonstruować. Artystka pokazuje nam jedynie niejasne tropy, po których dotrzeć możemy tam, dokąd sami zechcemy.

Agata Bogacka w TR,TR, czyli Teren Warszawa, fot. Justyna Kowalska