Rzeźba to gatunek, który chce, by mu wybaczono
Rzeźba to materia w bezdechu
Rzeźba to przeszkoda dla społecznego spojrzenia
Rzeźba to martwa natura materii
Rzeźba to błędne koło kontemplacji okalające dzieło
Rzeźba to nasycenie materią
Rzeźba domaga się szacunku dla swej fizyczności
Rzeźba to opór materii stawiany nieuwadze publiczności
Rzeźba to zimny pokój zawarty z materią
Rzeźba to wyborny trup materii
Rzeźba to gatunek, którego nie odmawia się nawet nieletnim
Rzeźba to fizyka chemii
Rzeźba nie uznaje żywych posągów publiki
Rzeźba to teatr paraliżu
Rzeźba to inwazja ultra-ciała
Rzeźba to tik w przestrzeni
Rzeźba figuratywna to świadek zeznający przeciwko osobie skazanej na dożywocie
Rzeźba jest naga
Rzeźba abstrakcyjna prowadzi do dystrakcji
Rzeźba figuratywna to ktoś, czyjego imienia nikt nie chce wymienić
Rzeźba daje znać, że forma istnieje i udaje, że istnieje
Rzeźba to priapizm języka
Rzeźba to fizyczna obfitość kształtów
Rzeźba na świeżym powietrzu nie wymaga muzealnego uniformu
Rzeźba na świeżym powietrzu to pomoc społeczna dla natury
Rzeźba to pornografia przestrzeni
Rzeźba to strażnik malarstwa
Rzeźba na świeżym powietrzu to gatunek na cztery pory roku
Rzeźba to autoryzowany złodziej przestrzeni
Rzeźba to melancholijna partenogeneza sztuki
Rzeźba wzbudza ruch innych
Rzeźba wie, że to zawsze owi inni umierają
Rzeźba to ekonomia formy dzięki przyspieszeniu energii
Rzeźba to ciężar posiadania przeciwstawiany lekkości bytu
Rzeźba to brak poczucia humoru ze strony rysunku
Rzeźba ma wyłącznie czas dla przestrzeni
Rzeźba to nieruchomy punkt wobec idei nieskończoności
Rzeźba to dotykalny kształt memento mori
Rzeźba to stworzenie zatrzymania
Rzeźba mobilizuje materię i upodabnia ją do inteligencji
Rzeźba małpuje formę: nie ma oczu, by patrzeć, uszu, by słyszeć, ust, by mówić
Rzeźba to sztuka, która z lubością każe się nazywać własnym imieniem
Rzeźba to gatunek, który przełknie wszystko: akceptuje każde umiejscowienie
Rzeźba chełpi się swym własnym paraliżem
Rzeźba pozwala publiczności normalnie oddychać i serdecznie kontemplować
Rzeźba posiada wyłącznie duży wolumen odsłuchu
Rzeźba stawia na fizyczne zdrowie widza
Rzeźba nigdy o nic nie pyta
Rzeźba to forma charakteru
Rzeźba akceptuje i to, gdy publiczność odwraca się do niej plecami
Rzeźba to mens sana in corpore sano
Rzeźba trwa dłużej niż biologiczny błąd publiczności
Rzeźba respektuje prawo ciążenia i cięzar kondycji materii
Rzeźba to bezwstydność formy
Rzeźba stawia nie tyle na inwencję, ile na penetrację
Rzeźba to zbrojne ramię sztuki
Rzeźba to szkielet na skórze
Rzeźba to samokontrola pzrestrzeni
Rzeźba odmawia komentarza
Rzeźba to terra firma wyspy
Rzeźba nigdy nie minimalizuje
Rzeźba to pragnienie spotkania w życiu wroga publicznego
Rzeźba nigdy nie próbuje ucieczki
Rzeźba to forma na strzeżonej wolności
Rzeźba korzysta z osłony nocy
Rzeźba dociera do kresu swego przeznaczenia
Rzeźba na świeżym powietrzu toleruje również naturę
Rzeźba nie straszy ptaków
Rzeźba boi się własnej natury
Rzeźba akceptuje swe wygnanie
Rzeźba to nie przedmiot obowiązkowy
Rzeźba nie przechadza się z innymi rzeźbami
Rzeźba nie wie, co to obcość
Rzeźba nie odróżnia wsi od miasta
Rzeźba akceptuje każde rozwiązanie formalne
Rzeźba to okopy swej własnej przestrzeni
Rzeźba nie lubi fantazjować poza swym własnym miejscem
Rzeźba to punkt w uczuciu artysty dla punktu na ziemi
Rzeźba eliminuje spojrzenie
Rzeźba nie lubi prześlizgiwania się
Rzeźba to akceptacja terytorium
Rzeźba stawia opór
Rzeźba to ostateczne potwierdzenie
Rzeźba to wszechmoc zastoju
Rzeźba to brak prywatności formy
Rzeźba to inklinacja formy do podłoża
Rzeźba to brak podejrzeń ze strony artysty
Rzeźba odcina się od horyzontu morza
Rzeźba to materia na przyszłą pamiątkę
Rzeźba unieważnia równinę
Rzeźba cierpi na nostalgię za górami
Rzeźba kręci się w koło
Rzeźba rozgląda się wokół
Rzeźba chce być celem
Rzeźba to demencja przestrzeni wywołana czasem
Rzeźba nie kocha braci, lecz bratanków
Rzeźba to dura lex sed lex przestrzeni
Rzeźba to przeciwwaga dla malarstwa