Załączona niżej dokumentacja to nagrania wideo z seminarium odbywającego się od października 2014. Nagrania wykonała Aleksandra Polisiewicz, w seminarium wzięły udział dr Monika Bobako (UAM) oraz Joanna Rajkowska.

SYRENY.TV

Seminarium ma na celu analizę i dyskusję na temat teorii sfery publicznej, które powstały w kontekście wydanej w 1962 roku książki „Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej" Jürgena Habermasa, czyli między innymi teorii kontrpubliczności podporządkowanych innych (subaltern counterpublics) Nancy Fraser, proletariackich sfer publicznych Aleksandra Klugego i Oskara Negta oraz queerowych kontrpubliczności Michaela Warnera i Lauren Berlant w kontekście ewolucji sztuki publicznej w Polsce od lat 1960. po dzień dzisiejszy. Zajęcia są otwarte dla publiczności, mają charakter dyscyplinarny i stanowią próbę połączenia refleksji teoretycznej o tym, co wspólne oraz namysłu nad ewolucją sztuki publicznej w Polsce. Gośćmi i gościniami seminarium są między innymi teoretyczki i teoretycy sfery publicznej (Przemysław Pluciński, Krzysztof Nawratek, Monika Bobako, Nancy Fraser, Antonio Negri, Tomek Kitliński, Paweł Leszkowicz, Kuba Szreder, Andrzej Leder i inni) oraz artystki i artyści pracujący w przestrzeni publicznej albo też problematyzujący podział na sferę publiczną i prywatną (w tym Joanna Rajkowska, Ewa Partum, Aleka Polisiewicz, Przemysław Kwiek). Przedmiotem analizy i dyskusji jest zarówno klasyczna już teoria sfery publicznej, jak i jej feministyczne, marksistowskie i qeerowe krytyki, a także teoretyczne założenia historii sztuki w Polsce, w której często sztywny podział na „przed i po 1989" utrudnia, a nawet uniemożliwia zauważenie ciągłości projektów artystycznych, też formalnych i teoretycznych dyskusji, które doprowadziły do aktualnego stanu polskiej sztuki.

Złożona operacja łączenia analiz nowoczesnej i ponowoczesnej publiczności z kwestiami takimi jak konflikt, opór i niezgodna, a także sposobami ich artystycznego przepracowywania i reprezentacji prowadzi do poszerzenia i doprecyzowania analizy twórczości artystycznej w ostatnich latach, stanowiąc też świetną okazję do budowania nowych syntez i rozwinięć pomysłów ściśle teoretycznych na to, jak budować debatę o tym, co wspólne. Przygotowuje więc grunt pod kontestację i przekroczenie klasycznego liberalno-konserwatywnego podziału na sferę publiczną i prywatną, umożliwiając syntetyczne połączenie narzędzi teorii krytycznej, dekonstrukcji, marksizmu i feminizmu oraz otwiera możliwość powstania takiej teorii wspólnego, która nie powiela wykluczeń diagnozowanych w klasycznych teoriach politycznych. Funkcja sztuki w tym procesie jest kluczowa - między innymi dlatego, że w projektach artystycznych często diagnozowano i przekraczano ograniczenia sfery publicznej (niepodjęte w teoriach) wskutek państwowej cenzury (np prace Ewy Partum czy Kwiekulik), jak też norm i tabu kulturowych (prace Aleki Polis, Joanny Rajkowskiej, Ewy Partum, Kwiekulik). W tym kontekście relacja między sztuką i teorią, zazwyczaj postrzegana jako ta, w której sztuka pełni jedynie funkcję odtwarzania tego, co wcześniej działo się w teorii, zostaje pokazana w mniej linearny sposób, pozwalający zauważyć i docenić nowe strategie dzielenia postrzegalnego, które odbywa się w przestrzeni sztuki i naznacza cały obszar tego, co społeczne.

Zajęcia odbywają się w niedziele w Szkole Nauk Społecznych w PAN, Pałac Staszica, s. 200, 2 piętro, prowadzone są w języku angielskim;

najbliższe: 11 stycznia 2015 z Kubą Szrederem, a 25 stycznia z prof. Pawłem Leszkowiczem i prof. Tomkiem Kitlińskim

Kolejna edycja rozpocznie się w październiku 2015 roku.

Szczegóły, lista lektur i sylabus

Seminarium „Sfera publiczna i sztuka". Monika Bobako, Joanna Rajkowska, Ewa Majewska