Wystawa Dominika Lejmana „Przeciwwaga” jest pierwszą z cyklu „To nie jest film”. W jego ramach zostaną zaprezentowane prace współczesnych artystów polskich posługujących się techniką wideo, m.in. Krzysztofa Wodiczki, Anny Baumgart i Huberta Czerepoka. Celem projektu jest ukazanie różnorodności zastosowań wideo w sztuce najnowszej oraz jego potencjału artystycznego.

Dominik Lejman łączy malarstwo z projekcjami wideo. Jest także autorem filmów wideo, wideo-fresków oraz projektów w przestrzeni publicznej, w której ekranem dla projekcji stają się elementy architektury miasta.

Jednym z motywów często pojawiających się w sztuce artysty jest grawitacja, motyw unoszenia się i lekkości. Pojawia on się we wczesnych pracach, w obrazach takich jak „Poduszka powietrzna” i „Oddychająca katedra” czy w filmie „To boli, nic nie czuję”. Szczególnie widoczne jest to w serii wideo-fresków oraz w realizacjach w przestrzeni publicznej.

Lejman jest bacznym obserwatorem, interesuje go przede wszystkim powierzchnia i forma. Mówiąc o ciężarze i lekkości, zastanawiając się nad konceptem przeciwwagi, Lejman nie formułuje sądów, przywołuje postulat „nieprzydatności” sztuki jako „narzędzia do przegrywania”. Artysta uwidacznia pewne cechy, jakości czy zasady funkcjonowania we współczesnym świecie, ale – jak sam to ujmuje – „nikomu nie stara się sprzedawać własnej prawdy”. Bo jak mówi: „(…) rolą malarza nie jest zajmowanie stanowiska, tylko kwestia przyglądania się powierzchni. Cała krytyczna strona tego działania powstaje poprzez przyglądanie się powierzchni a nie poprzez to czy ja powiem co jest dobre a co jest złe.”

Dominik Lejman, „Przeciwwaga”, galeria Labirynt, Lublin, 19.09. – 30.10.13

Fot. Wojciech Pacewicz