Diagnozy współczesności często
operują pojęciem przestrzeni. "Nie-miejscom" (Marc Augé),
czyli przestrzeniom przejściowym i tymczasowym, jak dworce i
lotniska, w których człowiek jest "nikim", zawsze w
drodze, przeciwstawiają heterotropie, czyli instytucjonalne
przestrzenie, w których projekt utopii zderza się z
nieprzewidywalnością ludzkiego ciała, a "ja" jest zawsze
"innym" (Michael Foucault). Piotr Wysocki rzuca w swojej
twórczości wyzwanie takim ujęciom kryzysu przestrzeni
społecznej, wywołując z rzeczywistości ducha współbycia
(Krzyż), lub inspirując powstanie nowych środowisk jego
doświadczenia. Dokonuje on przemyślnej interwencji w rzeczywistość:
na boisko piłkarskie wchodzą osoby transpłciowe (TransEuro),
do muzeum sztuki zachodniej – modlący się muzułmanie (ZIKR),
opuszczona fabryka staje się miejscem spotkania policjantów i
parkourowców (Run Free) a dawne kino, już bez foteli i
wnętrzności – forum publicznego debiutu poetki (Zbliżenie).
I dokonuje się cud przemiany, rzeczywistość zmienia wymiary,
przestaje być oczywista, ulega zagęszczeniu, ucieleśnieniu i
ożywieniu. Jak w jednym z pierwszych działań artysty zatytułowanym
właśnie Przestrzeń, w którym wspólnie z
domownikami zwykłego mieszkania Wysocki przearanżował wnętrza,
wprowadzając w nie wielkie kolorowe trójkąty – zbiegiem
okoliczności wracające powidokiem w plakacie do wystawy, którego
autorem jest Krystian Burda.
Fragment tekstu dr Iwony Kurz Gęste
Przestrzenie towarzyszącego wystawie.
całość tekstu Iwony Kurz na stronie Królikarni
Piotr Wysocki, Praktyki, kuratorka: Agnieszka Tarasiuk,17.02-21.04 2013, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, Królikarnia, Warszawa