Gigantyczne ucho, zaprojektowane przez polskiego artystę Jarosława Kozakiewicza, tworzone jest z olbrzymich ilości ziemi w Niemczech.

Koncepcję "Pejzaży", systemu sztucznie ukształtowanych form krajobrazowych, Jarosław Kozakiewicz opracował już w 1998 roku, a w następnych latach prezentował w postaci makiet na wielu wystawach. Ideą projektu jest stworzenie w różnych punktach Europy struktur krajobrazu odtwarzających kształty tych ludzkich organów, które prowadzą do wnętrza ciała. Poszczególnym organom przyporządkowane zostały planety Układu Słonecznego, a lokalizacja projektowanych form krajobrazu wynikałaby z rzutowania na mapę Europy schematu jego orbit.

Wystawa kończąca rok obchodów 25-lecia istnienia legendarnej łódzkiej grupy jest największą i najobszerniejszą wystawą Łodzi Kaliskiej, jaka do tej pory odbyła się w Warszawie. Formacja Łódź Kaliska, czyli Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Rzepecki, Andrzej Świetlik i Makary (Andrzej Wielogórski) powstała w 1979 roku, dwa główne nurty jej działalności artystycznej to: Kultura Zrzuty i Sztuka Żenująca, a hasłem przewodnim zawsze była zabawa.

Wystawa kończąca rok obchodów 25-lecia istnienia legendarnej łódzkiej grupy jest największą i najobszerniejszą wystawą Łodzi Kaliskiej, jaka do tej pory odbyła się w Warszawie. Formacja Łódź Kaliska, czyli Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Rzepecki, Andrzej Świetlik i Makary (Andrzej Wielogórski) powstała w 1979 roku, dwa główne nurty jej działalności artystycznej to: Kultura Zrzuty i Sztuka Żenująca, a hasłem przewodnim zawsze była zabawa.

W zasadzie skończyło się na groźbach, "interwencyjnych" telefonach do dyrekcji MCKiS, któremu podlega galeria i dwóch dniach przerwy w udostępnianiu "Dnia Matki". Przerwa wytłumaczona została koniecznością dokonania naprawy instalacji elektrycznej. Potrzebę taką zgłosił kierownik galerii, Ryszard Ługowski, ale - kilka miesięcy wcześniej - nie przyszło mu wtedy nawet do głowy, że naprawa będzie przeprowadzana w czasie trwania wystawy. W poniedziałek 7.02.2005, pierwszego dnia, gdy wystawa było ponownie otwarta, publiczność przybyła tak licznie jak na wernisaż.

W Kordegardzie przebywają teraz liczni "Geonauci". Nie czynią tłoku, bo są niewielkich rozmiarów, siedzą swobodnie na białym sześcianie i rozmyślają. Trudno rozstrzygnąć, czy powołane do istnienia przez Andrzeja Dłużniewskiego postacie są intelektualistami, ale sprawiają wrażenie, że dla nich chwile przeznaczone na refleksję nie są czasem straconym. Swoją obecnością nadają wystawie klimat przyjazny myśleniu i wolny od namaszczenia.

Zastanawiające, że akurat w najmniejszej galerii w Warszawie już po raz drugi odbyły się prezentacje w ramach "Klubu Performance". Czarna mała salka w piwnicy jest właściwie całkiem dobrym miejscem dla takich działań, szczególnie że na co dzień nazywa się galeria Pokaz.

Ideą "Klubu Performance", zainicjowanego przez Jana Rylke, Przemysława Kwieka i Jana Piekarczyka, jest organizowanie pokazów w galeriach, gdy w czasie między kolejnymi wystawami jest tam wolna przestrzeń.

W ciągu minionych trzech miesięcy mieliśmy do czynienia z rozpowszechnianymi przez aktualne władze Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Fotografików informacjami o przyczynach i charakterze zmian profilu działalności i statusu Małej Galerii działającej dotąd pod wspólnym szyldem ZPAF CSW.

W związku z tym, że komunikaty obecnych władz ZG ZPAF mają niejednokrotnie charakter dezinformujący, czujemy się w obowiązku przedstawić stanowisko Centrum Sztuki

Współczesnej Zamek Ujazdowski w tej sprawie: