Projekt przestrzenno-graficzny wizerunku sieci sex shopów Jorge Covarrubias, Maurycy Gomulicki, Salvador Quiroz

"Erotika Sexshop" jest, jak to się oficjalnie nazywa, "kompleksowym projektem identyfikacji korporacyjnej"; jest też personalną próbą wizualnej rewaloryzacji niszy o nader prowokacyjnym charakterze, a jednocześnie powszechnie zaniedbanej od strony estetycznej.

W miarę reformowania się współczesnej obyczajowości kwestia seksualności w różnych jej aspektach coraz częściej pojawia się w strefie publicznej - od manifestacji w obrębie kultury i sztuki począwszy, na sferze konsumpcji rynkowej kończąc.

Chociaż nie jestem jakimś fanem kolejnictwa, na wystawie Igora Przybylskiego w Zderzaku, rozpoznałem prawie wszystkie typy malowanych przez niego lokomotyw. Z jednym wyjątkiem jednak. Niemal abstrakcyjna, czerwona maska EU-11 wydała mi się owocem fantazji autora, a nie portretem jakiejś konkretnej maszyny. Postanowiłem sprawdzić to na stronach internetowych miłośników kolei. No i okazało się, że byłem w błędzie. EU-11, uniwersalna lokomotywa elektryczna firmy Ad Tranz, produkowana jest we Wrocławiu, w fabryce nazywającej się kiedyś PaFaWag (a jeszcze wcześniej należącej do koncernu Linke-Hofman). Kilkadziesiąt EU-11 jeździ już po krajowych torach, głównie po terenie Dolnośląskiej DOKP.

Kosmiczne, plastikowe stroje doby kultury techno w halucynogennych kolorach, różowe włosy, kimono, buty na niebotycznych platformach i wyraziste makijaże - od połowy lat 90. fotografik Shoichi Aoki odkrywa fantastyczną modę japońską. Niezwykłe fotografie, opublikowane w kultowym magazynie "FRUiTS" to kronika "rewolucji mody z tokijskich przedmieść", intrygujący zapis z tętniącej życiem, modnej dzielnicy Harajuku. Spotykają się tu różne style: punk, cyber i decora. Eskscentryczni przechodnie lubią kontrasty, grę sprzeczności: awangardowe kreacje spod znaku Vivienne Westwood, Jeana - Paula Gaultiera i Comme des Garcons swobodnie zestawiają z "vintage'owymi" ciuchami z second - handów.

Toporowicz należy do artystów krytycznego nurtu postmodernizmu. Do twórców, których taktyka artystyczna polega na rezygnacji z tworzenia nowych "oryginalnych" obrazów (znaków), a skoncentrowaniu się na inicjowaniu taktycznych operacji w przestrzeni obrazów (znaków) już istniejących (stworzonych przez kogoś innego), na działaniu w przestrzeni wizualnych reprezentacji tworzących zarówno współczesną kulturę popularną, jak i sztukę. Artyści postmodernistyczni w celu realizacji własnych zamierzeń niejednokrotnie posługiwali się taktykami "aresztowania", "porwania" i "kradzieży" obrazów.

PRZYGOTOWANIA

Jak byłem w młodzieńczym wieku, trenowałem kolarstwo przez siedem lat. Potem miałem przerwę sześcioletnią i trzeba było się wdrożyć, ale specyfika i technika jazdy mi została. Wiedziałem, jak jechać, żeby dojechać do końca i się nie za bardzo zmęczyć. To mi zostało z tamtych lat i z tego korzystałem. Pięć dni przed rozpoczęciem mojego "wymarszu" dostałem informację od Fundacji Galerii Foksal, która koordynowała projekt, że otwarcie wystawy przesuwa się o pięć dni, ale do przodu. Rower z gipsu i drewna, który miałem pokazać w galerii, był na etapie nakładania polichromii, a koła dopiero co plecione. Wszystko było na ostatni moment.