Do trzech razy SZTUKA!
Kuratorzy: Anna Pohl, Patrycja Sikora, Piotr Stasiowski, Agata Małodobry
Współpraca: Agata Bieńkowska i Ilona Foryś
"Do trzech razy SZTUKA!
czyli o tym, jak wygląda praktyczny egzamin na kuratora."
Tworzenie małej, pozainstytucjonalnej galerii czy raczej miejsca sztuki, jest przedsięwzięciem wymagającym sporego samozaparcia, a wysiłki zmierzające do bycia zauważonym przez funkcjonariuszy kultury, to walka z wiatrakami. Tymczasem w Wiedniu pokazanie prac ciekawych polskich artystów, reprezentowanych przez naszą galerię spowodowało natychmiastową reakcję - lokal_30 otrzymał nagrodę za najlepszą prezentację sztuki na viennAfair 2006.
Dla lokalu_30 przygoda z targami sztuki była nowością. Gdyby nie dotacja ze strony organizatorów w postaci darmowej przestrzeni wystawienniczej, po prostu by nas tam nie było.
Tytuł projektu jest parafraza słynnego sloganu punkowego z lat 70 - Punk Not Dead!. tenże moglibyśmy swobodnie przetłumaczyć jako " Śmieci Nie Zginą!", czy "Śmieci Żyją" - stad krok już tylko do przekonwertowania go w "Niech Żyją Śmieci" ("Vivat Śmieci") Pink Not Dead! pozostaje jednak daleki od podobnej deklaracji. Nie chodzi tu również o gloryfikacje peryferii sentymentalizmu.
Róż, przynajmniej na przestrzeni ostatniego półtora stulecia (odkąd czerń i szarość uzyskały status oficjalnego męskiego koloru z całym bagażem powagi i nudy jaki implikują) posiada definitywnie konotacje pejoratywne. Generalnie jest kojarzony z powierzchownością, zniewieścieniem i kiczem najgorszego sortu.
Technika murales pochodzi z Meksyku, gdzie szereg artystów o otwarcie komunistycznych przekonaniach uwieczniała wizerunki przedstawicieli i przedstawicielek klasy robotniczej tryumfalnie zmierzających w stronę rewolucji totalnej i emancypacji ludzkiej. Kontynuacją tego stylu były oczywiście obrazy, rzeźby i dekoracje w rozpowszechnionej w I poł. XX wieku sztuce socrealistycznej, obecnej także w Polsce.
Moją analizę twórczości Iwony Zając chciałabym rozpocząć od reinterpretacji tego "źródła". Należałoby, jak sądzę, rozpakować i przemyśleć sam pomysł wpisywania prac Iwony Zając w kontekst muralesów, ściennego malarstwa społecznego i innych tego typu konotacji.
Kurs sublimacji jest myślany i opracowywany jako "kurs" przemiany, jest swego rodzaju rozpędzaniem się i ośmielaniem w stosowaniu zasady i "praktyki" przemiany.
Kurs sublimacji proponuje śmierć jako odrodzenie i nieśmiertelność, ale tak samo odrodzenie jako śmierć.
Zarys programu
Obszary
A. obszar artysty
B. obszar "muzeum" w cudzysłowie
C. obszar krytyki
D. obszar wojny
E. "i"
F.
kto: michał budny, krzysztof pijarski, jerzy rosołowicz
co: projekt w ramach wystawy "the experimenter & the art of perception", hasło: rok 2005 - rok villema flussera i telematyki
gdzie: artpool, art research center, budapeszt
www.artpool.hu
kiedy: 17.11.05 - 19.02.06
jak: papier, wydruki na papierze, komputer, fotografia, głos Jarosława Kozłowskiego na taśmie magnetofonowej.
W zeszłym roku sprzedawano w jednej z warszawskich galerii fluorescencyjne nalepki z napisem TEATR KŁAMIE. Niby niewinne naklejki a dość ostentacyjnie informowały o problemie, jaki środowisko sztuk wizualnych ma z teatrem. Oskar Dawicki już raz publicznie przepraszał ze sceny Starego Teatru w Krakowie, że nazwał teatr trupem. Trochę się temu nie dziwię, i stwierdzam - (z żalem teatrolożki) - że teatr jest przeważnie daleko w tyle za sztuką i tańcem współczesnym i że rzeczywiście często kłamie, wyolbrzymia, nuży, serwuje egzaltację i pompę.
W grudniu ubiegłego roku minęła piąta rocznica śmierci Jerzego Ludwińskiego.
15.12.2005 otwarta została w Galerii Dokumentu CSW Zamek Ujazdowski wystawa Jerzy Ludwiński - Sztuka dokumentów sztuki oraz odbyła się dyskusja panelowa poświęcona myśli teoretycznej Jerzego Ludwińskiego
Jerzy Ludwiński (1930-2000), historyk i krytyk sztuki, jeden z głównych teoretyków sztuki konceptualnej w Polsce. W swoich przełomowych tekstach, m.in. w artykule Sztuka w epoce postartystycznej (1970), proponował całkowicie nową aparaturę pojęciową do opisu sztuki najnowszej.
III odsłona projektu w "W samym centrum uwagi" poświęcona jest cywilizacyjnej neurozie. Biorący w niej udział artyści - Kuba Bąkowski, Hubert Czerepok Dominik Lejman i Jan Simon - kojarzeni są ze sztuką nowych mediów - wideo-malarstwem, cyfrowym przetwarzaniem obrazów, found footage'em, projektami powstałymi na bazie gier komputerowych, projektami, w których technologia jest nierzadko nie tylko narzędziem, lecz również obiektem zainteresowania twórców.