www.repassage.org

Świeżo otwarta witryna www.repassage.org przedstawia polsko-francuski projekt "Wolność! Odpowiedzialność?" autorstwa Elżbiety Cieślar, artystki i animatora kultury, w latach siedemdziesiątych prowadzącej galerię Repassage na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, obecnie mieszkającej we Francji. Witryna www.repassage.org jest jedną próbą stworzenia wystawy sztuki współczesnej w środowisku Internetu.

Projekty artystów powstały jako odpowiedzi na ankietę autorstwa Elżbiety Cieślar, stawiającą pytania o ich stosunek do zagadnień wolności i odpowiedzialności.

ANKIETA

1.Co byś zrobił ze swoją wolnością:

W punkowo-artystycznym fanzinie "Post" z 1981 roku Piotr Rypson porównał punk do działalności dadaistów i futurystów z początku XX wieku. Dostrzegł w tym zjawisku kolejny nurt aroganckiej, nonkonformistycznej, bojowo-awangardowej antysztuki, kolejny etap w koniecznym i dramatycznym procesie odnowy kultury.

Tytuł wystawy jest trawestacją hasła z transparentu sfotografowanego przez SB podczas festiwalu w Jarocinie. Jego prowokacyjne przesłanie wymierzone było przeciwko zinstytucjonalizowanemu i zmonopolizowanemu oraz podlegającemu państwowej kontroli przemysłowi fonograficznemu.

Równolegle do zamieszczonych na naszych łamach dyskusji na temat muzeum sztuki współczesnej prezentujemy pracę "Muzeum" Huberta Czerepoka zrealizowaną w 2004 roku w postaci filmu wideo. Na potrzeby publikacji w "Obiegu" autor połączył zapis dialogu zawartego w filmie z odpowiednimi jego kadrami. Film prezentowany był (w ramach 3 odsłony projektu "W samym centrum uwagi") w sposób lekko zamaskowany. W hallu CSW Zamek Ujazdowski na jednym z ekranów informujących o bieżącym programie można było zobaczyć ten film przypominający prostą relację ze spaceru dwóch kolegów po jakimś zachodnioeuropejskim muzeum.

Wyobraźnia

Po podjętej przez sztukę krytyczną dość karkołomnej próbie udowodnienia, że sztuka może przemawiać równie perswazyjnie jak inne, mocniejsze, pozaartystyczne języki opisu polskiej rzeczywistości, wielu artystów wydaje się obecnie bardziej zainteresowanych odnajdywaniem siły sztuki w jakościach uznawanych dotychczas za jej słabości - w laboratoryjnej fantazmatyczności czy wyobrażeniowości.

Władze nowej (nie pamiętam już która to jest) Rzeczypospolitej, są charakteryzowane jako religijna prawica. Jeżeli prawica jest religijna, należy spodziewać się od niej szerokiej wiedzy w zakresie religii (chociażby ich własnego odłamu). O dziwo, ku mojemu zdumieniu zauważam, że władze IV Rzeczypospolitej nie żonglują cytatami z Pisma Świętego, nie odnoszą się aż tak bardzo ściśle do nauk Kościoła i nie wywijają katechizmami bez przerw na papierosa. Ich punktem odniesienia jest co najwyżej starotestamentowe dziesięcioro przykazań, które Mojżesz przekazał koczującemu na pustyni ludowi Izraela.

Bal Pożegnanie wiosny był nieoficjalną inicjatywą krytyków i artystów związanych z Galerią Foksal. Odbył się 2 czerwca 1968 roku w prywatnym domu i przylegającym do niego ogrodzie w Zalesiu Górnym pod Warszawą, w otoczeniu dekoracji zaprojektowanych przez Edwarda Krasińskiego i Zbigniewa Gostomskiego. Nawiązująca do obrazu Pietera Bruegela aranżacja z manekinami leżącymi pod obficie zastawionym stołem, przestrzenna martwa natura z warzyw ułożonych na wozie drabiniastym, oraz nieproporcjonalnie duży "bar dla olbrzymów", wzmacniały intencję nadania balowi charakteru wyzwania wobec kontekstu represji politycznych, które nastąpiły po manifestacjach studentów w marcu 1968 roku.

City - miasto, simplicity- prostota. Klarowny tytuł wystawy prac wrocławskiego streetera o pseudonimie Truth wyprowadza w przestrzeń aktywności sztuki ulicy i odnosi się jednocześnie do charakterystycznej cechy prac tego autora.

Sztuka ulicy ma wiele odmian i form ekspresji - graffiti, vlepki, billboardy, zdarzenia i ingerencje w przestrzeni miejskiej - oraz wiele odmiennych motywacji - od socjologicznych po estetyczne, od kolektywnie zaangażowanych po skrajnie indywidualistyczne. Podczas wędrówki przez miasto trudno nie natknąć się na rozmaite przejawy aktywności streeterów.

Na dworcu Łódź Fabryczna pojawiła się 5 czerwca po południu ekipa instalująca czerwony transparent z napisanym białymi prostymi literami zastanawiającym komunikatem. Ten typ wizualnej perswazji jeszcze i dziś kojarzy się z kodem propagandy realnego socjalizmu na tyle silnie, że zanim cały transparent stał się widoczny nie obyło się bez wypowiadanych przez przechodniów uwag w rodzaju: "Jak to? Przecież 1 maja już był".

Gdy wreszcie pełna treść zawieszonego hasła zajaśniała bielą na czerwieni okazało się, że dotyczy sprawy zupełnie innej. Następnie taki sam transparent zawisł na drugiej fasadzie Łodzi Fabrycznej, naprzeciw dworca autobusowego.