Liutauras Psibilskis: Pierwsze pytanie dotyczy Litwy; Jak często tam jeździsz?

Katarzyna Szydłowska: Po długim okresie ciszy wracam żeby dokończyć notes i podsumować rok studiów. Zaprosiłam do rozmowy Partycję i Piotra, by dać pełny obraz ostatnich zajęć i wydarzeń.

Andrzej Turowski

Patrycja Sikora: Zabraliście nam maski, daliście śmieci - pod tym tytułem Andrzej Turowski poprowadził interesujący wykład o wielkich wystawach na świecie poświęconych Afryce. Wykładowca skupił się na dyskursie nieobecności i obcości, kwestii pamięci, która na wzór archeologii przekopuje historię i tradycję, odkrywając marginalizowane getta, wyrzuconych poza nawias "innych".

Justyna Kowalska: Projekt "W Samym Centrum Uwagi" dobiegł końca, czas na podsumowanie. Ostateczny kształt wystaw był wypadkową głosów grupy kuratorów, ale to Pan był inicjatorem. Czy w związku z tym zaskoczył Pana efekt końcowy?

Na początku chcielibyśmy uporządkować kluczowe wydarzenia w Twojej karierze. W 1999 roku była Bielska Jesień. W 2000 były trzy wystawy: Malarz w Zamku Ujazdowskim w Warszawie, Scena 2000 ...

Najważniejsza była indywidualna wystawa w Warszawie. To był dla mnie duży przełom. Ale chciałbym też wspomnieć, że wcześniej takim ważnym wydarzeniem była wystawa u Moniki Szewczyk w Białymstoku (galeria Arsenał "Malarstwo", 1999). Pierwsze moje doświadczenie z profesjonalnym wystawianiem prac. To był niesamowicie fajny gest ze strony Moniki. Jako student pojechałem do Arsenału ze swoim portfolio, pokazywałem jej swoje prace. Monika Szewczyk od razu powiedziała, że ustalamy termin i robimy wystawę.

"Jałta" i cień awangardy.
Dyskusja redakcyjna wokół książki
Piotra Piotrowskiego "Awangarda w cieniu Jałty" z udziałem

Anna Krysztofiak: Czy pojęcia kultury masowej i kultury popularnej można traktować wymiennie?

Ewa Mikina: Potocznie zapewne tak: używa się ich wymiennie, ale w ten sposób zaciera się historyczne osadzenie obu pojęć, a i ich współczesne konotacje. Początków "popularnej" upatrywałabym w osiemnastowiecznym angielskim, potem niemieckim (odpowiednio Macpherson i Herder, choć byli i inni) zainteresowaniu, bardzo specyficznym zainteresowaniu, "ludem" ("das Volk", ale, już nie "the People", tutaj pojęcie ma zupełne inne znaczenia), pieśnią ludową, jako "Urlied".

Janusz Byszewski: Pierwsze pytanie, które mi się nasuwa, kiedy śledzę dyskusję na temat kształtu przyszłego Muzeum Sztuki Nowoczesnej jest takie: kto ma tworzyć program Muzeum? Obecnie obserwujemy w Europie tendencję do współtworzenia programu przez kuratorów i edukatorów, którzy w muzeach pełnią odmienne funkcje, a co za tym idzie, na ich wizytówkach znajdują się różne tytuły. W Polsce ten model nie funkcjonuje. Kuratorzy mają wysoką pozycję i wręcz narzucają swoje koncepcje, nie współpracując przy tym z działami edukacyjnymi.

Z Pawłem Leszkowiczem o wystawie "Miłość i demokracja" rozmawia Daniel Muzyczuk

Daniel Muzyczuk: Skąd pomysł, aby po prezentacji "Miłości i demokracji" w ramach Targów Sztuki w Poznaniu pokazać tę wystawę publiczności ponownie?

Paweł Leszkowicz: To nie jest ta sama wystawa. Wystawa w Centrum Handlu, Biznesu i Kultury w Fundacji Grażyny Kulczyk w Poznaniu była wystawą o wiele mniejszą. Trwała tylko trzy dni i prezentowała połowę tych artystów, którzy obecnie występują. Była też tylko częścią większego wydarzenia, Targów Sztuki Art Poznań 2005. Natomiast ta druga "Miłość i demokracja", która odbywa się teraz w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, to jest pełne rozwinięcie skrzydeł.

Z Tadeuszem Zielniewiczem rozmawiają Grzegorz Borkowski i Adam Mazur

Adam Mazur: Środowisko z niecierpliwością oczekuje powstania Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Czy obserwowane w ostatnich tygodniach zamieszanie wokół konkursu architektonicznego nie odsunie w czasie daty rozpoczęcia budowy?