Christoph Büchel

W 2006 roku galeria Hauser&Wirth otworzyła w industrialnej przestrzeni wschodniego Londynu galerię nastawioną na duże, efektowne projekty (off-site). Budynek ma nazwę Coppermill (Miedziany młynek). Wcześniej Whitechapel Galery, w tym samym rejonie prezentowała w 2005 roku część projektu pt. "LaLa Land Parody Paradise" Paula Mccarthy, który jest także jednym z artystów Hauser&Wirth.

Christoph Büchel

"Simply Botiful" Christopha Büchela jest chaotyczną scenografią. Instalacja mieści się w budynku, który z zewnątrz wystylizowany został na obskurny hotel. W środku przechodzimy przez pokoje, których charakter może sugerować, iż są to pomieszczenia domu publicznego, miejsca dla uchodźców lub "taniej siły roboczej". Możemy natknąć się także na pomieszczenie przypominające gabinet etnografa. W innym miejscu dwie przyczepy zasypane starymi komputerami, drukarkami i kopiarkami służyć mogą jako miejsce do odzysku i przeróbki chemii z podzespołów elektronicznych, a obok dwa kontenery zaaranżowane są na miejsca pracy dziwnej siatki wywiadowczej. Jest też islamska podziemna sala modłów a także miejsce prac archeologicznych z fragmentami mamuta. Brzmi szaleńczo? Elementów w tej układance młodego szwajcarskiego artysty jest więcej i być może warto rozwinąć parę wątków i referencji.

Christoph Büchel

Zacznijmy od referencji. W instalacji Büchela pojawia się dużo islamskich odniesień - sala modłów, Mein Kampf po arabsku, dywaniki z atakiem na WTC. Büchel nie jest pierwszym artystą galerii H&W podejmującym wątki islamskie. Sasnal namalował portrety mężczyzn o azjatyckich rysach, przywodzące na myśl sylwetki islamskich ekstremistów. Rhoades stworzył prace wchodzące w relację z islamską kulturą ("My Madinah. In pursuit of my ermitage...", "Meccatuna" czy "Lego Mecca Ka'ba"). Można oczywiście mówić tu o pewnych aspektach gry ze stereotypem i z przedstawianiem "obcego" (Sasnal), czy też o reinterpretacji innej kultury we własnym świecie (Rhoades). W przypadku Büchela zaznaczyć trzeba, iż jego prace mają silne odniesienia do wojny w Iraku i "wojny z terroryzmem". Nie jest też to pierwsza praca Büchela nawiązująca do problemu wojny/propagandy/kontroli, inne z jego prac wizualizują obiekty, które zazwyczaj znamy z medialnych obrazów, a które artysta aranżuje dla nas niejako dla doświadczenia ich realności. Do tego typu prac należałoby zaliczyć jego prezentację w galerii autobusu rozsadzonego materiałem wybuchowym ("Hole", Bazylea 2005) a także amerykańską wieżę obserwacyjną z Iraku ("Art Unlimited", Bazylea) czy też projekt, w którym wraz z G. Motti próbował wydzierżawić kubańską zatokę Guantanamo (2004) i wyrwać ją spod amerykańskiej kontroli.

Christoph Büchel

Główną strategią organizacji w "Simply Botiful" jest zagęszczanie. Przedmioty umieszczone są obok siebie, często w nieporządku i w stertach. Całość przypomina scenografię do mrocznej trójwymiarowej gry komputerowej, w której bohater ma za zadanie odnaleźć przejście do następnego poziomu, następnego zespołu komnat o złożonych strukturach danych i niewiadomych znakach. O ile jednak gra posiada pewne cele i zasady o tyle instalacja Büchela pozostawia nas bez jakichkolwiek reguł lub ostatecznych wniosków. A dokładniej - każdy może interpretować zespół pomieszczeń Büchela według własnych skłonności interpretacyjnych.

Christoph Büchel

Instalacja Büchela jest w pewien sposób także przedłużeniem charakteru okolicy, w której znajduje się Coppermill. Ulica obok to Brick Lane, na której kluby z najnowszą muzyką sąsiadują z Bangla restauracjami, butikami czy tanimi sklepami z artykułami przemysłowymi. W niedzielę parę ulic w tej okolicy zastawianych jest straganami lub towarem eksponowanym bezpośrednio na chodniku. Można tu nabyć wszystko i trudno poruszać się w wąskich, zatłoczonych pasażach tego zachodnio-wschodniego bazaru. "Simply Botiful" może być potraktowane jako rodzaj fraktala, zagęszczenia detali z bliskiego otoczenia.

 
Christoph Büchel

Büchel operuje strukturą modułową: karawany zasypane elektronicznym złomem, namiot stanowiska archeologicznego, kontenery zaadaptowane na mieszkania, stołówkę, szwalnię, ciężarówka jako rodzaj sali sypialnej z piętrowymi łóżkami. Moduł (forma kontenera czy przyczepy) jest tu rodzajem klucza, jest symbolem tymczasowości i mobilności. Mieszkanie w kontenerze to dla większości z nas opcja trudna do wyobrażenia, a jednocześnie niektóre z kontenerowych pomieszczeń sprawiają wrażenie zamieszkanych już przez długi czas. Także ogromna przestrzeń wypełniona różnymi rodzajami lodówek nasuwa skojarzenie z modułami. Wychodząc z tego monstrualnie zagęszczonego hotelu możemy odetchnąć z ulgą, iż nie jesteśmy skazani na życie w jakimś kontenerze. Jednak gdy pomyślimy o ogólnym koncepcie modułu, pojawi się pytanie: czy na pewno?

Farfocle

Christoph Büchel, Simply Botiful, Hauser & Wirth Coppermill, Londyn, 11.10.2006- 18.03.2007.
Fot: materiały Hauser & Wirth Coppermill

więcej ilustracji na stronie galerii

Christoph Büchel

Christoph Büchel