Holzer należy do najwybitniejszych artystów swojego pokolenia. Z wykształcenia malarka i graficzka, centralnym elementem swojej twórczości uczyniła tekst: w plakatach, na ławkach kamiennych i nośnikach elektronicznych. W języku, swoim podstawowym środku wyrazu, Holzer bada kwestie autorstwa i władzy, mówiąc o tak ważkich i delikatnych aspektach, jak nadzieja, rozpacz, potrzeba i tęsknota. Artystka przedstawia swoje koncepcje, argumenty ze sfery polityki i gorzkie refleksje społeczne w przestrzeni publicznej i na międzynarodowych wystawach - w tym na Times Square, w londyńskim City Hall, Neue Nationalgalerie, Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku i Muzeum Bilbao. Holzer reprezentowała także USA na biennale w Wenecji w 1990 roku; otrzymała tam nagrodę Leone d'Oro za najlepszy pawilon.
Począwszy od wystawy w Kunsthaus Bregenz w Austrii (2004) , Holzer skupiła się na analizie odtajnionych dokumentów rządu USA. Włączając do swych obrazów, wielkoformatowych projekcji świetlnych i znaków elektronicznych notatki, zeznania złożone pod przysięgą, e-maile, dyrektywy, wyroki sądowe i inne materiały dotyczące sytuacji na Bliskim Wschodzie, Holzer pokazuje obraz wojny i tortur.
Choć już w trakcie wystawy w Bregenz, zatytułowanej Truth Before Power, artystka przedstawiała dokumenty jako projekcje świetlne i tablice elektroniczne, cykl Redaction Paintings rozpoczęty został w 2005 roku. Pracując bezpośrednio z kopiami dokumentów rządowych, często tak drastycznie ocenzurowanych lub tak dalece przeredagowanych, że niekiedy poza obszarem czarnych linii bądź prostokątów pozostawało zaledwie kilka słów, autorka przetwarzała je na sitodruki i poddany obróbce cenzora materiał powiększała, umieszczając go na malowanym płótnie. Sposób, w jaki artystka prezentuje dokumenty rządowe, oddziałuje na zmysły i unaocznia to, w jaki sposób anonimowość i niebezpośredniość języka używanego przez rząd i administrację wywiera wpływ i zadaje rany.
Redaction Paintings, centralny element pokazu, wykorzystują materiały, do których dostęp ma każdy. W większości dokumenty te zostały zebrane i upublicznione przez organizacje amerykańskie, np. Archiwum Bezpieczeństwa Narodowego czy Amerykańską Unię Swobód Obywatelskich. Organizacje te oraz im podobne nie są bezpośrednio powiązane z rządem amerykańskim, lecz służą doradztwem w zakresie ochrony swobód, stojąc na straży skutecznego funkcjonowania i przejrzystości demokracji. Obrazy Holzer wskazują na antagonizmy w łonie samego rządu, które mogą prowadzić do nowych koncepcji i rozwiązań. Stawiają też przed nami pytania o to, w jaki sposób sami wpływamy na przyszłość.
Wystawa Jenny Holzer w Art Stations Foundation składa się z obrazów najnowszych oraz jednej z jej wczesnych ław granitowych. Zaprezentowane zostaną trzy cykle obrazów. W jednym z nich każdy obraz (olej na płótnie) przedstawia odciski ręki żołnierzy amerykańskich oskarżonych, lecz niekoniecznie skazanych za popełnienie zbrodni w Iraku. Ponad każdym odciskiem dłoni cenzor usiłował wymazać znaki umożliwiające identyfikację oskarżonego, zamalowując je na czarno. Nie jest to studium formalizmu i abstrakcji - szeroki zakres prac i stylistyk odsłania kolejne warstwy znaczeń dotyczące jednostek i historii, które połączyła wojna. Wykraczając poza abstrakcyjny na pozór świat polityki i strategii, obrazy zawierające odciski dłoni ukazują, że zarówno polityka, jak i strategia to fizyczne palimpsesty jednostek ludzkich. Jednakże obrazów Holzer, opartych na dokumentach ujawnionych dzięki amerykańskiej ustawie o wolności informacji, nie można czytać na jeden tylko sposób.
Jeden z obrazów ma szczególną wymowę, nie ma śladów wymazywania czy cenzury. Praca ta, znajdująca się w Kolekcji Grażyny Kulczyk, jest pośmiertnym odciskiem dłoni osoby zmarłej w czasie pobytu w amerykańskim więzieniu. Nie widzimy tu nakładania się na siebie osób i znaków graficznych, jak ma to miejsce w pozostałych pracach. Możemy wtedy wyobrazić sobie rękę, która podniosła martwą dłoń, umoczyła ją w tuszu i następnie położyła na papierze, żeby odcisnąć niewyraźny ślad.
W drugim cyklu Jenny Holzer prezentuje mocno ocenzurowane dokumenty, w których zamieniła czarne miejsca ingerencji cenzorskich na elementy kolorowe i przeniosła je na obrazy sitodrukowe. Wzorując się na suprematystycznym modelu barwy i kompozycji Kazimierza Malewicza, Holzer wprowadza do formalnej abstrakcji element wyboru, uznaniowości i świadomej decyzji. Kiedy posługuje się tym modelem malarstwa w odniesieniu do dokumentów rządowych, podważa tezę, że machina biurokracji nie posiada twarzy. Artystka zwraca uwagę na fakt, że to jednostki, a nie automaty odpowiadają za zasady, wybory i wprowadzanie w życie procedur, które prowadzą do utajniania informacji pod czarnymi ingerencjami cenzora. Holzer, dyskretnie obecna w ramach tych pozornie formalnych obrazów, pokazuje poprzez użycie koloru, że władza i biurokracja są w swojej istocie zbiorem pojedynczych decyzji. Aby podkreślić dialog swoich ostatnich prac z historycznymi dokonaniami awangardy Europy Wschodniej, Holzer prezentuje obok cyklu swoich obrazów dwie prace autorstwa Henryka Stażewskiego, polskiego konstruktywisty.
Kolejny cykl malarski to mapy wykonane przez artystkę. Obrazy, w tym jeden pokazywany na wystawie, są reprodukcjami slajdów z prezentacji w programie PowerPoint, zaprezentowanej w Białym Domu przez Centralny Sztab Dowodzenia, a zawierającej warianty strategiczne inwazji w Iraku. Obrazy dają wgląd w przepełniony optymizmem „biznes wojny", w cele i procedury działań wojennych, a także uwidaczniają rozziew między intencją a tym, co staje się rzeczywistością.
Prace z cyklu odtajnionych dokumentów Jenny Holzer eksponowała we włoskim pawilonie podczas biennale w Wenecji w 2007 roku i na dużej objazdowej wystawie zorganizowanej przez Fondation Beyeler i Museum of Contemporary Art w Chicago (2008-2010).
Od 1996 roku Holzer, mieszkająca i tworząca w Nowym Jorku, zrealizowała projekcje świetlne w większych miastach na całym świecie, m.in. w Londynie, Nowym Jorku i Rio de Janeiro. Pokazywała je na zboczach gór, falach oceanów, wydmach piaskowych i takich ikonach architektury jak Piramida Luwru w Paryżu (zaprojektowana przez I.M. Pei) oraz rzymski Castel Sant'Angelo. W Poznaniu, w ramach wystawy w Art Stations, Holzer pokaże projekcje wierszy Szymborskiej na elewacjach Starego Browaru i Ratusza. Artystka po raz pierwszy dokona projekcji poezji noblistki w języku oryginału.
8.04 g.20 - 31.08.2011 - Jenny Holzer, galeria Art Stations, Stary Browar, Poznań http://www.starybrowar5050.com/wydarzenia/news/e451