Skojarzenia z filmem, z awangardowym montażem, a wreszcie interpretacja suspensu jako modelu tego, jak spotykamy rzeczywistość, zwracają uwagę na inny obszar istotny dla lektury kolaży z cyklu Disappoint of view. Mowa oczywiście o psychoanalizie, do której Kama Sokolnicka odnosi się również wprost w swoim cyklu Wiedeńczyków. [Vienna set. ] Powstały w nim portrety wiedeńskiego akcjonisty Hermana Nitscha i wiedeńskiej noblistki Elfriede Jelinek, dwójki radykalnych rebeliantów, których twórczość mimo niszowego uznania bulwersuje i do dziś uchodzi za symptom wyparcia problemów nowoczesnego społeczeństwa. Obie prace odwracają język konwencji nowożytnego portretu. Kotara, która powinna ramować przedstawienie, zasłania bohaterom niemal całe twarze. Jest dosłownym wizualnym odpowiednikiem mechanizmu wyparcia, przykrycia, powrotem do anachronicznego stadium "sprzed" ujawnienia ich obscenicznego ekscesu. Dosłowność, mechaniczne substytucje a nawet slapstick należą do żelaznego repertuaru formalnego Disappointu. Łatwo zauważyć, że składnia którą posługują się kolaże jest składnią psychoanalizy. Przewrotki, podmiany, odwrócenie relacji pomiędzy elementami, to retoryka, która konstruuje zarówno strukturę sytuacji, które odczytać możemy jako komiczne, jak i tych budzących w nas lęk. Jedne i drugie związane są z tym, co nie do końca jasne, co w gładkim zintegrowanym iluzorycznym obrazie uchodzi naszej uwadze. W kolażach Sokolnickiej zaskoczenie i rozczarowanie pojawiają się jako elementy czysto formalne, w takim natężeniu, że to na nich koncentruje się nasza uwaga. Nie tworzą nowych iluzji, wręcz przeciwnie. Pozwalają zobaczyć własne spojrzenie. 

Fragmenty tekstu z katalogu towarzyszącemu wystawie

Kama Sokolnicka, Disappoint of View, Stąd też źle widać, galeria Awangarda BWA Wrocław, od 9.03-15.04.2012