Kolekcja, którą od 10 lat buduje fundacja Vlep[v]net, to projekt szczególny, jest to bowiem przykład sytuacji, kiedy określone środowisko kolekcjonuje samo siebie: dobór prac i rozmaite strategie kuratorskie opierają się na dynamicznym, bezpośrednim doświadczeniu sztuki ulicy i obserwacji prowadzonej od wewnątrz. Projektowi można zarzucić brak perspektywy i dystansu, ale niewątpliwie ważnym atutem takiego stanu rzeczy, jest łatwy dostęp do prac i obiektów oraz możliwość wyławiania ciekawych zdobyczy bezpośrednio z gorącego kotła sztuki ulicy.
Technologie medialne nieustannie zadomowiają się w codzienności, czasem jednak w sposób, który zdaje się zmieniać znaczenie słowa „dom”. Niedługo po komercyjnych sukcesach reality shows, generowanych przez wielkie sieci telewizyjne, pojawiło się zjawisko lifecast – udostępnianie internautom w czasie realnym transmisji wideo z prywatnego życia, łącznie z wszystkimi jego intymnymi szczegółami. Nie było zaskoczeniem, że tę niszę postarał się szybko „zagospodarować” pornobiznes, natomiast nie spodziewano się chyba, że uruchomienie w Polsce platformy pokazów seksu na żywo i cyberprostytucji odniesie tak szybko spektakularny sukces.
Centralnym motywem i zarazem centralnym obiektem wystawy „Katalog Entropii Sztuki” jest szafa katalogu bibliotecznego wraz z mnogością charakterystycznych części składowych - szufladek. W ich wnętrzach ulokowany jest zbiór prac blisko 90 osób – artystek i artystów różnych mediów i specjalności, które zechciały podjąć grę z ideami sztuki, entropii i katalogowania.
Realizacje przyjęły rozmaite formy: tekstu, obiektu, filmu, przestrzennej aranżacji wnętrza szufladki. Niektóre są mobilne, interaktywne, wydają dźwięki, emitują światło, a nawet są instrumentami.
Struktura katalogowej części wystawy jest pomyślana jako katalog rzeczowy - katalog haseł.
Prace zrealizowane wspólnie z innymi artystami to mało znany wątek twórczości Włodzimierza Borowskiego, najwybitniejszego przedstawiciela polskiej neoawangardy. Paweł Polit, kurator wystawy, skierował uwagę „na bardziej wyciszoną – »interpersonalną« – fazę twórczości Borowskiego, datującą się od początku lat 70. Borowski zrezygnował wówczas z wykonywania dzieł sztuki jako materialnych przedmiotów, przenosząc swoją twórczość w sferę pojęciową.
22 listopada 2013 o g.19 ogłoszono zwycięzców tegorocznych Promocji. Do tegorocznego konkursu, skierowanego do absolwentów malarstwa wyższych uczelni artystycznych (którzy obronili dyplomy w 2013 lub 2012 roku) zgłosiło się 78 młodych artystów z całej Polski; nadesłali łącznie 243 prace.
Jury zakwalifikowało do wystawy 36 artystów.
Ludwika Ogorzelec, polska rzeźbiarka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i pracowni Césara w L’Ecole Nationale Superiieure de Beaux-Arts w Paryżu, od 1985 roku mieszkająca we Francji, realizuje od 1990 roku cykl „Krystalizacja przestrzeni”, w ramach którego działanie rzeźbiarskie staje się interpretacją i redefinicją całej przestrzeni, w jakiej powstaje. Realizacje z tego cyklu, tworzone z różnych materiałów, zaistniały już wielu galeriach, muzeach i centrach kultury na całym świecie.
Michał Bałdyga – artysta, performer, twórca instalacji i grafik – prowadzi kampanię artystyczno- społeczną „Wszyscy jesteśmy superbohaterami”, której celem jest zmiana wizerunku osób niepełnosprawnych, podkreślenie ich heroizmu w realizowaniu śmiałych celów i zmaganiach z własnymi ograniczeniami. Wielu z nich osiągnęło wyjątkowe sukcesy w sztuce, nauce czy sporcie, zyskało światową sławę.
Organizowane w tym roku Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko” jest już siódmą edycją projektu realizowanego od 2001 roku przez Bałtycką Galerię Sztuki Współczesnej w Słupsku. Założeniem festiwalu jest promocja dokonań artystów młodego pokolenia i tworzenie platformy komunikacyjnej dla konfrontowania ich postaw oraz dokonań. Stąd też, poza ekspozycjami, zorganizowano w ramach biennale autoprezentacje wybranych artystów, spotkania oraz panele dyskusyjne z udziałem zaproszonych krytyków sztuki.
Trzeci już pokaz zbiorów radomskiej „Elektrowni” wyraźnie różni się od poprzednich, które w przekrojowy sposób prezentowały wątki istotne dla całości kolekcji. Ideą nowej wystawy jest zestawienie tegorocznych nabytków z wybranymi pracami znajdującymi się w zbiorach. W wycinkowy sposób ukazuje przede wszystkim proces budowania niektórych narracji kolekcji, dokonujący się dwojako: przez budowanie kontekstu na zasadzie poszerzania reprezentacji danego problemu albo też odwrotnie - na zasadzie polemiki, czy nawet krytyki lub rewizji wątków wcześniej zarysowanych a także wprowadzaniem nowych wątków problemowych.