Kronika

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Performansy Janka Mioduszewskiego, Witryna, Warszawa, 23.2

Wiwarium to sztuczne pomieszczenie służące do przetrzymywania drobnych zwierząt lub roślin w warunkach maksymalnie zbliżonych do naturalnych, w celu ich prezentacji, hodowli i badań ( źródło: Wikipedia). Jan Mioduszewski wypełnił przestrzeń galerii Witryna drewnianymi elementami charakterystycznymi dla swoich instalacji  z pod szyldu Fabryka Mebli. W tej przestrzeni będzie obecny  kilkakrotnie w czasie trwania wystawy.  „Artysta wystawiony na widok publiczny w środowisku swojej sztuki”.  Swoisty autoportret wśród obiektów. Gra z widzem polegająca na cyklu pojawień się  i zniknięć. W trakcie kiedy Mioduszewskiego nie ma w Witrynie, znajduje się tam rzeźba przedstawiająca ludzkie nogi w skali naturalnej ukryta pośród aranżacji.

Piotr Wysocki, "Praktyki", MN Królikarnia, Warszawa, 17.02.2013

Diagnozy współczesności często operują pojęciem przestrzeni. "Nie-miejscom" (Marc Augé), czyli przestrzeniom przejściowym i tymczasowym, jak dworce i lotniska, w których człowiek jest "nikim", zawsze w drodze, przeciwstawiają heterotropie, czyli instytucjonalne przestrzenie, w których projekt utopii zderza się z nieprzewidywalnością ludzkiego ciała, a "ja" jest zawsze "innym" (Michael Foucault). Piotr Wysocki rzuca w swojej twórczości wyzwanie takim ujęciom kryzysu przestrzeni społecznej, wywołując z rzeczywistości ducha współbycia (Krzyż), lub inspirując powstanie nowych środowisk jego doświadczenia.

Beata Rojek, Na czym to stanęliśmy?, Entropia, Wrocław, do 15.02.2013

Wystawa najnowszych prac Beaty Rojek wprowadza widza do wnętrza głowy delfina – inteligentnego i empatycznego stworzenia pływającego w morzu, którego dno sięga najstarszych mitów ludzkości.

Aranżacja ma charakter wyspiarski, obrazuje nieciągłość myślenia, płynność emocji i podróżniczą naturę procesu twórczego, który jednocześnie jest poszukiwaniem sensu własnej egzystencji. Ekspozycja zawiera między innymi dwie projekcje animacji (jedna na tv, druga na sklepieniu jako część instalacji w mniejszym pomieszczeniu), malarstwo, obiekt-sofę (na nim zeszyty/szkicowniki z rysunkami). Delfiny wypowiadają dość intrygujące kwestie, których treść po polsku i angielsku jest wydrukowana.

Fragment jednej z wypowiedzi delfina:

„Mleczne zęby", BWA, Katowice, 1.02 - 24.03.2013

„Mleczne zęby” to prezentacja prac młodych artystów o stanach braku i nieobecności. Znalazły się na niej rekonstrukcje nie istniejących dzieł sztuki i odtworzonych wspomnień z dzieciństwa.

„Podobno sny o wypadających zębach nie wróżą nic dobrego. Mają zapowiadać zmianę, utratę, chorobę albo nieszczęście dla śniącego. A przecież nie ma nic nienaturalnego w wypadaniu zębów, szczególnie mlecznych (…). Można je do końca życia przechowywać jak cenny, choć nieco obrzydliwy skarb, starą, zużytą część siebie” – pisze kuratorka Marta Lisok.

Triennale sztuki współczesnej - od 2015 roku w Warszawie

Triennale sztuki współczesnej - od 2015 roku w Warszawie

24.01. Warszawa (PAP): W Warszawie będzie odbywać się triennale sztuki nowoczesnej - powiedział PAP minister kultury Bogdan Zdrojewski. Szef resortu kultury chce, żeby - począwszy od 2015 roku, co trzy lata - stolica była miejscem spotkań polskich i zagranicznych artystów.

Minister wskazał już osoby, które odpowiadają za sporządzenie projektu przedsięwzięcia.

Wystawa, której nie było. In memoriam Piotra Szuberta, Warszawa, 15.01.2013.

Trzy projekcje, dźwięk metronomu i jeden gest rzeźbiarski tworzą wyjątkowo osobistą realizację Krzysztofa M. Bednarskiego, przypominająca postać jego wieloletniego przyjaciela Piotra Szuberta, historyka sztuki, wykładowcy ASP w Warszawie i wieloletniego dyrektora Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, przedwcześnie zmarłego w styczniu ubiegłego roku.

Projekcje są cyklicznie powtarzającą się animacją fotografii a gestem rzeźbiarskim jest niewielka dziura przebita na wylot w ścianie galerii. Przez nią odrobina światła z jednej projekcji przenika do drugiej sali.


Sztuka Ery Wodnika powraca! Art Space, Warszawa, 5.01.2013

Na przekór (lub na skutek) beznadziei obecnego kryzysu, nowe miejsce (Art Space przy ul. Płowieckiej 109 b w Warszawie) zainaugurowało swoją działalność wystawą, nazwaną może trochę na wyrost "Nieograniczona przestrzeń sztuki", a przywołującą gorące emocje sztuki lat 80., gdy mizeria ekonomiczna była jeszcze bardziej dotkliwa niż obecnie, lecz powstawała także sztuka, w której buzowały śmiałe kolory i gesty ekspresji. Z tego nurtu wywodzi się Faustyn Chełmecki (tworzący wtedy akcje wizualne towarzyszącą muzyce takich formacji jak Deuter, Dezerter czy przede wszystkim Praffdata). Teraz, razem z Evą Chełmecką, zaprosił artystów o pokrewnej im postawie.

Abakanowicz? Abakanowicz! Warszawa, 19.12.2012

Kolejna wystawa Abakanowicz
Znowu pokaz prac, które można zobaczyć w każdym katalogu
Nawet powtarzają się te same fotografie
Czy już wszystko zostało pokazane
Może gdzieś jest jeszcze coś ukryte, zapomniane...
Może są jakieś nieznane skarby...
Może wielkie i wspaniałe, a może odrzucone jako szkice lub prace nieudane?
Nie warto oceniać, ale należy pochylić się z należnym szacunkiem
To też efekt wykonanej pracy
Stąd też na wystawie Manekiny pokazane tylko raz w Dusseldorfie w 1972 roku
Potem trafiły do piwnicy
Czy działają? Czy pokazanie ich ma sens?
Rodzą się wątpliwości, ale chyba warto...
Fascynujące są formy gipsowe do odlewów

Bruno Larek, Podróż, eksperyment i zabawa, galeria Biała, Lublin, 14.12.2012.

Kuratorka wystawy "Bruno Larek, Podróż, eksperyment i zabawa", w galerii Białej w Lublinie, nie mogła przybyć na otwarcie 14.12.2012. Przesłała mailem zamieszczony poniżej list, który został odczytany przez Annę Nawrot.