como espiar sin descargar nada press localizar numero movil here exposed cell pics programas para espiar por satelite el mejor espia gratis de whatsapp mua giong ong noi necesito espiar espia mensajes de texto de celulares telcel gratis como funciona spyphone pro como espiar blackberry messenger descargar programa prism espia

Artmix 24(14) Gender Europy Wschodniej

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Spis treści:
Wściekłość Bojany Pejić; wywiad przy okazji wystawy Gender Check w warszawskiej Zachęcie
Anger of Bojana Pejić. An interview by the occasion of Gender Check Exhibition at the Warsaw's Zacheta Gallery
Bojana Pejić, Dlaczego feminizm zrobił się nagle taki "sexy"?
Izabela Kowalczyk, Ambiwalentne piękno
Katarzyna Pabijanek, Czy artystka, która nie mówi po angielsku, nie jest artystką?
Katrin Kivimaa, Opowieści o "paskudnej dziewczynie". Cyberfeminizm, Transnacjonalizm i Techno-śmiech w sztuce Mare Tralli
Katrin Kivimaa, Stories of a 'Disgusting Girl': Cyberfeminist and Trans/National, Techno-Laughter in Mare Tralla's Art
Ivana Bago, Re: Re: Re: Re: Re: Subversive Repetition and Its Consequences
Igor Siemionowicz Kon, Nagość w malarstwie rosyjskim
Paweł Leszkowicz, Sztuka gejowska?! Chłopcy z tamtych lat
Radosław Kosiada rozmawa z Pawłem Leszkowiczem, Nie cała sztuka jest queer
Filmy Aleki Polis z oprowadzania kuratorskiego Bojany Pejic po wystawie, czesc I, II, III, IV, V, VI, VII

Aktualny numer odnosi się do wystawy Gender Check. Femininity and Masculinity in the Art of Eastern Europe, która miała miejsce w MUMOK w Wiedniu (13.11.2009 - 14.02.2010), a następnie w Galerii Sztuki Współczesnej Zachęta w Warszawie (19.03 - 13.06.2010).

Wystawa była wydarzeniem wyjątkowym, ponieważ żadna inna ekspozycja nie pytała dotychczas o reprezentacje płci w sztuce krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Gender Check ujmowała kwestie płci w szerokim kontekście - od socrealizmu po czasy współczesne. W ekspozycji podjęte zostały problemy konstrukcji kobiecości i męskości w czasach socjalizmu oraz mechanizmów oporu wobec różnych rodzajów zniewolenia, dekonstrukcji płci, feminizmu. Wystawa prowokowała do pytań o różne rodzaje zniewolenia: o dyskryminację ze względu na płeć, o ograniczenia wolności w systemie komunistycznym, ale również o nowe ograniczenia, które pojawiły się w tych krajach po 1989 roku, a więc paradoksalnie - po odzyskaniu wolności. Zwracała też uwagę na specyficzny zachodni (auto)kolonializm, na zapatrzenie artystek i artystów w Zachód, korzystanie przez nich z zachodnich wzorców, w tym - odwoływanie się do zachodniego feminizmu. Tym samym prowokowała dalsze pytania - o możliwość wypracowania własnych teorii oraz własnych metodologii badania tej sztuki.

Ekspozycja stworzona przez Bojanę Pejić przy udziale 26 badaczy i badaczek z poszczególnych krajów przedstawiała pluralistyczny obraz sztuki Europy Wschodniej. Poszczególni badacze wnosili bowiem swoje własne spojrzenie na prezentowaną sztukę. Ponadto wystawa przełamywała niewidzialność tego, co bliskie, ale jednocześnie nieznane. Paradoksalnie, dla rodzimych badaczek zajmujących się kwestiami płci zachodnia sztuka feministyczna wciąż pozostaje bardziej znana niż sztuka tworzona u naszych wschodnich i południowych sąsiadów. Ta wystawa może być więc przełomem w badaniach problematyki reprezentacji płci w sztuce Europy Środkowej, zmusza bowiem do przyjrzenia się pracom już nie w kontekście porównań ze sztuką powstającą na Zachodzie, ale w kontekście wzajemnych związków pomiędzy pracami stworzonymi w krajach znajdujących się w "gorszej" części Europy. Może ona również być ważnym impulsem do dyskusji na temat feminizmu w Europie Wschodniej, nad koniecznością włączenia kategorii geograficznych (przestrzennych) do feministycznych rozważań. 

Dlatego też proponujemy namysł nad sztuką i problematyką płci (gender) Europy Wschodniej. Mamy nadzieję, że ten numer Artmixa - tak jak cała wystawa - zachęci odbiorców do zapoznania się z feministycznymi analizami sztuki autorstwa środkowoeuropejskich krytyczek, których spostrzeżenia są często dużo bardziej adekwatne do opisywania zachodzących u nas zjawiska artystycznych i społeczno-politycznych niż analizy zachodnich badaczek.

Na początku zapraszamy do lektury wywiadu, które przeprowadziłyśmy z Bojaną Pejić, kuratorką Gender Check tuż po otwarciu wystawy w Zachęcie. Ważnym uzupełnieniem wywiadu jest tekst, który Pejić napisała trzy lata wcześniej, pod tytułem "Sexy Feminism", zastanawiając się nad zjawiskiem popularności feminizmu w świecie artystycznym, przy ciągłym ignorowaniu sztuki Europy Wschodniej. Do wystawy odnoszą się również teksty Izabeli Kowalczyk (która zastanawia się, czy pojęcie piękna można potraktować jako kategorię krytyczną w odniesieniu do skomplikowanej sytuacji kobiet żyjących w komunistycznych krajach europy Wschodniej), Katrin Kivimaa (o sztuce Mare Tralla), Ivany Bago (o twórczości Sandry Sterle) oraz Katarzyny Pabijanek o wybranych artystkach z byłej Jugosławii. Wszystkie te teksty wskazują w zasadzie na specyficzne ulokowanie artystek z Europy Wschodniej - pomiędzy dyskursem sztuki uniwersalnej (tu: zachodniej) a specyfiką lokalną (która zarazem wciąż traktowana jest jako marginalna. Tę specyfikę ukazuje również tekst Igora Semionowicza Kona dotyczący nagości w malarstwie rosyjskim. Tym samym teksty te prowokują do pytań o naszą wschodnią g-lokalność, ale zarazem o wewnętrzne różnice pomiędzy sztuką tworzoną w poszczególnych krajach.

W czerwcu 2010 r. w Warszawie (w Muzeum Narodowym) odbyła się też inna ważna - i głośno komentowana - wystawa: Ars homo erotica. W tym numerze Artmixa prezentujemy tekst jej kuratora, Pawła Leszkowicza, "Sztuka gejowska?! Chłopcy z tamtych lat" będącą fragmentem jego nowej książki Art Pride. Polska Sztuka Gejowska oraz rozmowę, którą przeprowadził z nim Radosław Kosiada, "Nie cała sztuka jest queer".

Ciekawe, że wspólnym kontekstem ideologicznym tekstów o kwestiach genderowych i queerowych w sztuce jest polityczność sztuki - także tej, która otwarcie zaprzecza swojemu zaangażowaniu. W post-politycznym świecie, jak w swoich tekstach dowodzą B. Pejić i P. Leszkowicz, każdy komunikat artystyczny może nabrać znaczenia politycznego. Ten kontekst wydaje się szczególnie ważny dla omawiania problematyki gender i queer w Europie Wschodniej, które tym samym pozostają wciąż jednymi z ważniejszych teorii krytycznych we współczesnej humanistyce.

Izabela Kowalczyk, Edyta Zierkiewicz, Dorota Łagodzka