Zafascynowani historią, kulturą i strukturą Warszawy András Gálik i Bálint Havas działają pod nazwą Kis Varsó (Little Warsaw) od połowy lat 90. Mimo zadeklarowanej sympatii do naszego miasta, wystawa w BWA Warszawa jest ich pierwszą indywidualną prezentacją w stolicy. Nie jest to jednak ich polski debiut.

Kolonia robi wrażenie miasta wolnego od stresu. Może to iluzja, może wpływ łagodnej bryzy znad Renu. A może to ta katedra. Góruje nad miastem, ponad codzienną gorączką. Stąd już blisko do kompleksu targowego, w którym w ostatni weekend kwietnia sprzedawano sztukę. W muzeum obok katedry amerykańska artystka pokazała film, w którym sprzedaje swoje ciało w imię sztuki.

Cezary Bodzianowski zapisał się w historii sztuki jako perfomer, którego bardzo interesują drobne gesty i czynności. Pamiętamy, jak przedmiotem artystycznego namysłu uczynił gest pozdrowienia („Świtezianka”, 1996), jak przywracał oczekiwaniu w długich kolejkach społeczny charakter („1001 drobiazgów”, 2001). Przez to, że jego sztuka dzieje się głównie poza artystycznymi instytucjami,

Trudne zadanie stojące dziś przed wielkopowierzchniowymi marketami polega na utrzymaniu w klientach iluzji uczestnictwa w prawdziwym życiu. Klient musi uwierzyć, że jabłka są z drzewa, bułki z piekarni, a cola to płynne szczęście. W ciasnych salkach korporacji trwają więc spotkania, na których brand menagerowie wespół z właścicielami sklepów ustalają, jak w nowej rzeczywistości mają wyglądać nowe działy,

Czasami Slavoj Žižek wyznaje w wywiadach swoją tajemnicę: nigdy nie widział większości filmów o których pisał. To wyznanie dodaje otuchy – w kontekście berlińskiego kongresu Former West o którym niżej – nie muszę uciekać się do podobnych wyznań. Po pierwsze, jest to całkowicie odwrotna sytuacja: wszystko, co zostało tam powiedziane i niedopowiedziane

Tkanina w Polsce przez lata była niedoceniana. Zarówno jako technika artystyczna, jak i element ubioru. Nieodmiennie łączona z modą, traktowana była z lekceważeniem jako zbytek, którym nie należy zawracać sobie głowy w sytuacji, kiedy brakuje podstawowych produktów spożywczych. Któż zajmowałby się fatałaszkami?

O Polsce jako granicznym bastionie Europy wspominają głównie środowiska prawicowe. Ale Polska to w rzeczy samej często tama dla uchodźców: przybyszów z Azji i terenów postsowieckich, którzy uciekają jeśli nie do, to przynajmniej przez Polskę. Znaczna ich część zostaje zatrzymana i umieszczona w przygranicznych ośrodkach dla uchodźców, na przykład w Białymstoku.

Jak często zdarza się zobaczyć wszystko, od początku do końca? Każdy obiekt, każdy film prezentowany na wystawie? W komfortowych warunkach całkowitej samotności, rozpraszana jedynie przez niechlujnie niezaaranżowane kable projektora pozwoliłam sobie na taką właśnie całkowitą konsumpcję wystawy „Take 5” w CSW w Toruniu. Nie spiesząc się, przez parę godzin byłam jedynym widzem w tym „pierwszym od 1939 r.

Dzieła sztuki wielokrotnie były sposobem poznania, tłumaczenia i uobecniania rzeczy niezrozumiałych lub niewidzialnych. Niepokój, jaki budzi przyszłość, zmusza do prób jej odgadnięcia i przemyślenia doświadczeń przeszłości.