Konferencja naukowa „Transformacje w sztuce polskiej po 1989 roku” – nabór zgłoszeń do 10.10.2014

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Dość powszechnie panuje pogląd, że niepodległość kraju nie przyczyniła się do zmian w sztuce. Mówi się, że Polacy wywalczyli wielkie pole wolności już po Październiku. Choć najpierw stało się to w oparciu o modernistyczną autonomię, to w kolejnej dekadzie poszerzono pole o powstałą wówczas sztukę krytyczną, a w następnej, po stanie wojennym, zerwany został zupełnie uwierający konsensus z władzą. W takiej perspektywie następujące po 1989 roku zmiany polityczne traktować można jedynie jak wisienkę na torcie. Czy jednak faktycznie zupełnie inny kontekst polityczny i ekonomiczny, wymuszający zmiany w mentalności i obyczajach można traktować z podobną niefrasobliwością? Na dodatek, spotkać się można dość często z innym poglądem, również deprecjonującym rolę niepodległości. W tej perspektywie ideologiczne ograniczenia i cenzura wymuszają staranniejszą formę oraz inteligentniejszą zawartość; artysta ma bowiem mur od którego się odbija i który kształtuje, a to udoskonala jego wypowiedź. Dzisiaj tego muru brak, więc poziom sztuki w wolnym kraju spikował ostro w dół.

W 25-lecie wolnych wyborów czas spojrzeć na sztukę po 1989 roku inaczej: nowa sytuacja stworzyła nowe pole działania, inną odpowiedzialność twórcy, odmienne horyzonty. Naszą tezą jest, że wolność artysty w niepodległym kraju ma wpływ na kształt sztuki. Dzięki przemianie ustrojowej, narodzinom demokracji i zniesieniu cenzury artyści zyskali możliwość wyrażania krytycznej oceny sytuacji politycznej. Na mapie problemów artystycznych pojawiły się zupełnie nowe zagadnienia: zaczęto poruszać problemy społeczne, takie jak sprawiedliwość, różnice tożsamości, dyskryminacja, wykluczenie, a ponadto zagubienie, wstyd, czy niemożność odnalezienia swego miejsca w rzeczywistości. Pojawiła się sztuka przepisująca na nowo polską historię. Źródłem krytyki stał się raczkujący kapitalizm, konsumpcjonizm czy instytucjonalizm. Mocny stał się głos międzygatunkowej solidarności oraz zwrot ku sztuce ekologicznej. Pojawiła się również w szerszym zakresie sztuka kampowa, a strategiami artystycznymi stały się bluźnierstwo, skandal, gwiazdorstwo. Okazało się nieoczekiwanie, że istnieje cenzura prewencyjna, artysta (konkretnie: artystka) może zostać narażony na trwający 8 lat, dewastujący proces sądowy, a w drodze do sądu może być bezkarnie i bynajmniej nie metaforycznie opluwany przez ludzi, którzy jej sztuki nigdy nie widzieli. Pojawił się problem utraty lokalnej specyfiki, w związku z wchłanianiem wszystkiego przez globalny art world. Dramatycznie wzrósł przeto problem budowania lokalnej hierarchii wartości, gdyż ukryta fala neokolonalizmu zdaje się dyktować Polakom z zewnątrz, w oparciu jedynie o kryteria komercyjne, kto jest wielkim artystą. W międzyczasie zmieniła się mapa Europy, a dostępność internetu oraz komunikacji lotniczej spowodowała, że bliżej nam nie tylko do Hiszpanii i Wysp Brytyjskich, ale także do Chin czy Japonii.

Konferencja adresowana jest do historyków sztuki, kulturoznawców, ale także krytyków sztuki, artystów i muzealników oraz wszystkich zainteresowanych zagadnieniem transformacji w polskiej sztuce w latach 1989-2014.  

Proponowane zagadnienia:

- sztuka ostatniego 25-lecia a tradycja sztuki powstałej w PRL-u

- wolność wypowiedzi i jej aktualne ograniczenia

- nowe instytucje kultury

- arcydzieła minionego 25-lecia (kryteria i przeoczenia)

- spojrzenie w przyszłość

Konferencja odbędzie się 12-13 grudnia 2014 w Galeria Labirynt w Lublinie.

Koordynator naukowy: prof. Anna Markowska 

Zgłoszenia: tytuł referatu, abstrakt (200 słów) oraz krótką informację o autorze należy przesłać do 10 października 2014 roku na adres: konferencja@labirynt.com Opłata konferencyjna: 250 zł brutto (opłata obejmuje catering obiadowy oraz serwis kawowy) Organizatorzy konferencji nie pokrywają kosztów zakwaterowania.

Kontakt: Aleksandra Skrabek: konferencja@labirynt.com tel. 81 466 59 20 wew. 31