Tytuł projektu przygotowanego w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu odnosi się do leżącego u podstaw performansu zamiaru przekraczania granic oraz zadawania pytań o granice.
Carol Simpson Stern i Bruce Henderson w swojej książce „Performance: Texts and Contexts" zwracają uwagę na pewne rysy wspólne niezwykle różnorodnego zjawiska, jakie stanowi performans:
- nieprawomyślna, prowokacyjna, niekonwencjonalna, często napastliwa postawa interwencjonistyczna albo widowiskowa,
- sprzeciw wobec kulturowego utowarowienia sztuki,
- zainteresowanie teoriami gry, w tym parodią, żartem, łamaniem zasad i niefrasobliwym lub wojowniczym naruszaniem pozorów.
Chyba żadne inne medium nie jest tak skłonne do rozciągania granic tego, co możliwe do zrealizowania w polu sztuki, budowania niebezpiecznie bliskich (i nie zawsze przyjaznych) relacji z publicznością, prowokowania sytuacji granicznych, groźnych, ekstremalnych lub też błahych i absurdalnych. Z pewnością żadne inne medium nie jest tak narażone na sytuacje nieprzewidziane, a zatem także i na porażkę.
Jednak oprócz tych wyraźnie transgresywnych cech autorzy wymieniają również:
- wielość środków wyrazu, wykorzystanie nie tylko ciał performerów, ale również medialnych obrazów, projekcji, obrazowania wizualnego, filmu, poezji, materiału autobiograficznego, tańca, architektury i muzyki,
- zainteresowanie zasadami kolażu, asamblażu i symultaniczności,
- wykorzystywanie niezwykłych zestawień, dziwnych, pozornie niepowiązanych obrazów,
- otwartość formy.
Są to jakości świadczące równie wyraźnie o swego rodzaju chęci lekceważącego zacierania granic, skłonności do łączenia performansu z dowolnym innym medium lub dyscypliną sztuki, łącznie z rezultatem (ubocznym?) performansu w postaci materialnego obiektu, instalacji, obrazu, rzeźby czy fotografii. I w końcu także możliwości - często utopijnego - zacierania granic sztuki i życia artysty a także sztuki i życia odbiorcy.

Jest jeszcze jeden aspekt performance, do którego odnosi się wystawa i poszczególne akcje. Vito Acconci w ankiecie na łamach „Artforum" stwierdził, że performans przeniósł uwagę z „uprawiania sztuki" na „doświadczanie sztuki". To z pozoru paradoksalne stwierdzenie zwraca jednak uwagę na silnie odczuwalną w działalności wielu performerów granicę komunikatywności - napięcie między potrzebą komunikowania a jego niemożliwością lub ograniczeniami możliwego przekazu, pewnym hermetycznym zamknięciem. Na tej granicy staje osoba, gdy zamierza mówić o doświadczeniach granicznych i najbardziej osobistych.
Performance, w niektórych przejawach, wydaje się być próbą przekraczania ogólnie „przyswajalnego" i ustanawianie odmiennej, przemożnie narażonej na niepowodzenie, komunikacji.

Długość cugli wyznacza średnicę areny, wystawa i działania performatywne;
artyści: Krzysztof M. Bednarski, Jerzy Bereś, Izabela Chamczyk, Arti Grabowski, INIRE, Elżbieta Jabłońska, Anna-Maria Karczmarska, Anna Konik, Jerzy Kosałka, Adam Niklewicz, Ewa Partum, Łukasz Prus-Niewiadomski, Konrad Smoleński, Wolodymyr Topiy, Monika Weiss; kurator: Łukasz Kropiowski;
Galeria Sztuki Współczesnej, Opole, Wernisaż 9 maja, godz.18.00; wystawa czynna do 22.06.2014. http://www.galeriaopole.pl/

Program działań performatywnych
9.05. (wernisaż), godz.18.00 - Arti Grabowski, Łukasz Prus-Niewiadomski
16.05. godz.18.00 - Izabela Chamczyk
23.05. godz. 18.00 - Wolodymyr Topiy
31.05. godz. 21.30 - Anna-Maria Karczmarska
7.06. godz. 20.00 - INIRE
12.06. godz. 21.30 - Konrad Smoleński