Najbliższa ekspozycja Leona Tarasewicza w Galerii Białej, rozlokowana w kilku salach wystawowych, jest największą, jaką artysta zrealizował w Lublinie. Jego sztuka, opierając się na tradycyjnym rozumieniu malarstwa, zdecydowanie i konsekwentnie przekracza granice tej dyscypliny.

Dorobek Tarasewicza jest imponujący. Dotąd Biała prezentowała jedynie jego małe fragmenty. W 1985 roku wystawą jego malarstwa zainaugurowała swoją działalność. Już wtedy wydawało się, że jego malarstwo wymyka się z ram obrazu i próbuje ogarnąć przestrzeń poza nimi. Następne wystawy były jeszcze bardziej transgresywne. W 1993 roku powstała realizacja malarska, w której poziome barwne pasy wtargnęły na wszystkie ściany pomieszczenia, umieszczając widzów wewnątrz obrazu. Cztery lata później Tarasewicz stworzył zwężający się korytarz o ścianach malowanych w pionowe pasy, w 2001 zaś roku w przestrzennej realizacji użył desek i tynku strukturalnego. Z kolei w 2005 powstała realizacja malarska z użyciem luster, w których odbiciach pojawił się iluzyjny, zwielokrotniony obraz nieskończonej przestrzeni. W roku 2008 artysta zrealizował monumentalny obraz na dużym wirydarzu Centrum Kultury, wlewając tynk akrylowy w szczeliny między starymi płytami betonowej posadzki. Niestety, uległy one zniszczeniu w wyniku przeprowadzanych remontów.

Blisko trzydziestoletnia aktywność artysty zbiega się ze zmianą funkcjonowania lubelskiej galerii. Wystawa otwiera nowy etap jej działalności, który wiąże się ze znacznym powiększeniem powierzchni wystawowych.

„Leon Tarasewicz. Granice malarstwa - granice galerii", Galeria Biała, Lublin, 15.11 - 31.12.2013