Queerowe kontrpubliczności, sztuka i demokracja

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Tomasz Kitliński i Paweł Leszkowicz w swoim wykładzie dotyczącym queerowej sztuki oraz sfery publicznej podjęli równolegle dwie nieoczywiste kwestie: działania artystyczne grupy Wojna (Voina) w Rosji oraz queerowanie heteroseksualnych praktyk. W ich prezentacji do głosu dochodzi złożoność i nieoczywistość oporu wobec (neo)liberalnej sfery publicznej, w którym uczestniczą tak mniejszościowe, równościowe kontrpubliczności, jak i grupy podporządkowanych innych, które owszem w istniejącym porządku nie mogą przemówić, ale nie wahają się ani wrzeszczeć, ani używać przemocy. Te grupy, wraz z ich niewyrażaną politycznością, przypominają o wskazywanej przez Chantal Mouffe i szereg innych autorek i autorów konfliktowej naturze polityki, którą skrzętnie wymazują projekty liberalne, z Habermasowskim na czele. Jednak oprócz strategii antagonizacji sztuka feministyczna i queerowa często odwołuje się do pastiszu, subwersji, heterotopii jako praktyki tworzenia miejsca dla podporządkowanych innych oraz pracy na rzeczy ich faktycznej równości, a nie tylko artykulacji zniewolenia.

Zobacz także:
Ewa Majewska, Sfera publiczna, kontrpubliczność, inni. Zaproszenie do debaty
Ewa Majewska, Seminarium „Sfera publiczna i sztuka"