Na czas działania Bogdana Konopki, przestrzeń Galerii Entropia stała się ciemnią fotograficzną z przynależnymi jej atrybutami (czerwona żarówka, stół, kuwety z odczynnikami i wodą) z wyjątkiem powiększalnika. Proces wywoływania ducha obrazu fotogenicznego przebiegał następująco:
- wyjmowanie kolejnych kartek papieru fotograficznego ('AEROFOTOBUMAGA" 18X18 cm, data ważności: 1992) w bezpiecznym oświetleniu czerwonej żarówki
- malowanie kolejnej litery pędzlem zanurzanym w przepracowanym wywoływaczu na kartce papieru fotograficznego w zwykłym oświetleniu
- przekazanie pomalowanej/wywołanej i naświetlonej kartki asystentowi (Mateusz Palka) do płukania i utrwalenia
- zawieszenie mokrej jeszcze kartki na ścianie.

Gest dłoni trzymającej pędzel, gest kaligraficzny, gest pisania światłoczułego słowa; tak więc pisanie obrazu-ikony, nie-świętej wprawdzie, a jednak zbliżonej do mistycznego stadium obrazu. Gest zapisany w technice czułej na światło, za pomocą odczynników używanych w ciemni fotograficznej. Gest, który przeszedł w obraz fotogeniczny.

Medium fotograficzne bez obiektywu, bez soczewki, posługujące się narzędziem, które dla malarza i kaligrafa jest narzędziem podstawowym, a dla fotografa zaledwie/co najwyżej pomocniczym (np. czyszczenie powierzchni soczewek lub szybek) odsłaniający przed widzem pomijaną oczywistość natury fotografii: to, że pokazuje ona powierzchnię, że jest obrazem. W uświadomieniu (zapewne wielokrotnie ponawianym i ponownie zacieranym) i przeżyciu tego faktu nie przeszkadza nam bowiem kształt rzeczywistości, natrętna referencja, która odciąga od prostych wniosków i uniemożliwia kontemplację: zarówno samej rzeczywistości, jak obrazu rzeczywistości, jak rzeczywistości obrazu.

Kontemplacja powierzchni papieru pokrytego światłoczułą emulsją jako obrazu (fotogenicznego), którym przecież w istocie jest (bez względu na sposób jego wytworzenia).

Fotogeniczność w potocznym rozumieniu oznacza korzystny, piękny wygląd na fotografii. Fotogeniczność w odniesieniu do obrazów w tym seansie powołanych/wywołanych przez Konopkę do istnienia nie ogranicza się do piękna wizerunku. Istotniejsza jest tu obecność srebrnego „genu" fotografii - owej fotografii „pierwszej" zawierającej ten szlachetny pierwiastek. Pionier czarno-białej fotografii i wynalazca procesu negatywowego - William Henry Fox Talbot swoje eksperymenty z substancjami światłoczułymi (azotan srebra) na papierze nazwał „fotogenicznym rysowaniem", a opracowaną przez siebie technikę procesu fotograficznego „s z t u k ą fotogenicznego rysowania".

Działanie Bogdana Konopki w Galerii Entropia dyskretnie przypomniało o tych zapoznanych subtelnościach i za pomocą najprostszych środków przywołało/wywołało idee i historię fotografii. Właśnie ze względu na obecność srebra autor posłużył się mocno przeterminowanym papierem fotograficznym, który w przeciwieństwie do współczesnych materiałów jeszcze ten pierwiastek zawiera. Zarówno stary papier, jak przepracowany wywoływacz pełniły w tym działaniu istotną dla przebiegu procesu rolę, nie były gadżetami dla gawiedzi.

Wydaje się, że cała droga twórcza tego artysty w dziedzinie czułości na światło odsłania jeszcze jedno fundamentalne i przezeń utrwalone na wielu fotografiach powiązanie: fotogeniczności... z ciszą.

Podczas działania w Entropii i ten związek objawił się wyraźnie, choć na innej zasadzie. Dla Konopki fotografie - obrazy fotograficzne - są ciche. W Galerii sam proces zapierał obserwującym na chwilę dech w tych momentach, kiedy z bieli papieru fotograficznego stopniowo wyłaniały się czarne kształty.

Bogdan Konopka (ur. 1953) - fotograf, krytyk. Tworzy od połowy lat 70.; jeden z głównych twórców nurtu tzw. fotografii elementarnej, której program opracowywał w latach 1982-1985 przy galerii Foto-Medium-Art we Wrocławiu. Od 1989 mieszka i pracuje we Francji. Autor ekspozycji „Szary Paryż" (2000) w Instytucie Polskim w Paryżu oraz „Miasto Niewidzialne" (2003) w Centrum Pompidou. Fotografuje przede wszystkim przy pomocy aparatu wielkoformatowego. Z reguły nie przedstawia ludzi, znaczniejszym wyjątkiem była prezentacja „Twarze" (2004) w warszawskiej Małej Galerii Związku Polskich Artystów Fotografików, gdzie pokazał 20 portretów przyjaciół i znajomych.

Bogdan Konopka, „PHOTOGRAPHIE. Wywoływanie ducha obrazu fotogenicznego za pomocą gestu i odczynników fotograficznych", działanie, Galeria Entropia, Wrocław, 13.10.2014