Kuratorka wystawy "Bruno Larek, Podróż, eksperyment i zabawa", w galerii Białej w Lublinie, nie mogła przybyć na otwarcie 14.12.2012. Przesłała mailem zamieszczony poniżej list, który został odczytany przez Annę Nawrot.

Przepraszam, że nie dotarłam na wernisaż, ale zatrzymały mnie sprawy osobiste.

Dziś się nie udało, ale przez czas trwania wystawy będę do Państwa dyspozycji, jeśli ktoś z Państwa będzie chciał porozmawiać o Brunonie Larku, chętnie odpowiem chociażby mailowo.

Jesteście Państwo na otwarciu, dlatego postanowiłam napisać parę słów, żeby przybliżyć choć trochę wystawę Brunona Larka.

To jego pierwsza wystawa w Polsce. Druga na świecie. Larek debiutował w marcu tego roku w Instytucie Polskim w Dusseldorfie. Dlaczego tam? Ponieważ to miejsce wydawało nam się pomostem pomiędzy polskim pochodzeniem twórcy, a jego niemieckimi inspiracjami artystycznymi, a więc przede wszystkim dadaizmem i surrealizmem.

Dlaczego zatem jego druga wystawa odbywa się w Galerii Białej w Lublinie?

Bo właśnie w Lublinie prace Larka zostały odnalezione. Ze względu na ochronę tych prac i wciąż trwające badania nad życiem i twórczością Brunona Larka, nie mogę Państwu zdradzić gdzie dokładnie leżała teczka z kolażami artysty, ani kto jest ich właścicielem.

Radzę podążać tropem tytułu wystawy "Podróż, eksperyment i zabawa", a więc do odbycia podróży w lata 20. i 30., przeprowadzenia eksperymentu, czy sztuka potrafi mówić sama za siebie bez sławnego nazwiska twórcy oraz zapraszam do dobrej zabawy na wernisażu.

Wszystkie, być może zbędne informacje historyczno-sztuczne znajdą Państwo w tekście w katalogu.

Myślę, że z odkryciem Larka jest tak, że każdy musi go odkryć dla siebie, a ponieważ wiemy o jego życiu tak niewiele, to odkrycie to może się odbyć tylko w galerii, tylko poprzez przyglądanie się kolażom, tylko przez zastanowienie się nad osobliwymi obiektami. Sądzę, że każdy kto poświęci Larkowi chwilę, wyjdzie z Białej z wrażeniem, że wie o nim wystarczająco dużo - tyle ile o artyście wiedzieć należy, a więc znajomość jego sztuki. Z niej dowiadujemy się przecież, że Larek interesował się medycyną, ludzką anatomią, maszynami, filmem, że słuchał muzyki, ale na swoich zasadach, że lubił robić sobie żarty z władz państwowych i próbował stworzyć Mechanicznego Człowieka. To bardzo dużo.

Potraktujcie Państwo tą wystawę jako pierwsze spotkanie z Larkiem. Zachęcam do przychodzenia także w inne dni - na następne spotkania z artystą, podczas których na pewno będziecie odkrywać kolejne tajemnice z nim związane.

Na koniec, mała rada ode mnie - uważnie przeglądajmy strychy i piwnice naszych domów. Można tam znaleźć czasem przerażające, czasem niesamowite rzeczy. I osoby.

Z poważaniem

Helena Karauda

Z informacji prasowej dotyczącej wystawy przygotowanej przez kuratorkę:

Na razie wiadomo o Bruno Larku bardzo niewiele. Urodził się w 1901 roku. Studiował budowę maszyn na Politechnice Warszawskiej oraz malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Z obu kierunków zrezygnował na rzecz podróży do Berlina i Paryża. Zginął w pożarze w Warszawie w wieku 35 lat. To wszystko. Gdy trwała I wojna światowa był nastolatkiem, do II wojny nie dożył, a więc nie może zaistnieć na tle historycznej i narodowej traumy, nie uczestniczy w niej. Wydaje się jednak, że udaje mu się trafić w sam środek awangardowych przemian artystycznych. Zachowane prace świadczą o kontaktach z dadaistami. Larek podczas swojego pobytu w Berlinie i Paryżu prawdopodobnie zetknął się z takimi artystami jak: Hannah Höch, Max Ernst, Raoul Hausmann, Francis Picabia, John Heartfield. Być może widział słynne Erste Internationale Dada-Messe w 1920 roku.

Wystawa "Bruno Larek, Podróż, eksperyment i zabawa" w galerii Białej czynna jest do 11.01.2013.