Niemal jednocześnie w trzech różnych instytucjach sztuki współczesnej w Warszawie przedstawione zostały prezentacje korzystające z cyklicznej formuły Project room.

W piątek 20.04.2012 o godz. 18 w Fundacji Promocji Sztuki Współczesnej (ul. Andersa 13) rozpoczęło się działanie Adama Gruby „GOLEM. Pracownia samowystarczalna", a godzinę później, przy ul. Gałczyńskiego 3, w miejscu dotychczas nazywanym Projekt Kordegarda, zainaugurowano (wystawą Małgorzaty Jabłońskiej i Piotra Szewczyka „Dzikie") działalność Miejsca Projektów Zachęty. Na poniedziałek 23.04.2012 zaplanowano inaugurację Pekao SA Project Room w CSW Zamek Ujazdowski - wystawą Aleksandry Waliszewskiej „Przykre dziecko".

1. Projekt Adama Gruby zaistniał w ramach cyklu „Unus - una - unum", zapoczątkowanego w Fundacji Promocji Sztuki Współczesnej już 14.10.2011, a polegającego na krótkich, trwających tydzień prezentacjach młodych artystów (informowaliśmy o tym cyklu w „Obiegu" wcześniej)

„GOLEM. Pracownia samowystarczalna" zakłada, że jego autor w ciągu sześciu dni będzie budował swoją wystawę-pracownię z rzeczy znalezionych w odległości do 500 kroków od drzwi galerii lub przyniesionych mu przez gości. Wystawa zaistnieje dopiero w chwili zakończenia całej akcji, jej powstawanie będzie procesem dostępnym dla widzów. Dokumentacja działania zostanie pokazana w dniu jego zakończenia.

Adam Gruba w swoich działaniach nie od dziś wykorzystuje elementy performansu, wideo, obiekty i tekst. Tak jest i tym razem. Autor przez cały czas mieszka i pracuje w przestrzeni „galerii", zmieniając ją w pracownię i dom, ale według jego własnej „filozofii Golema" będzie to „pracownia w pracowni" i „dom w domu". W chwili rozpoczęcia akcji znajdowało się tam tylko polowe łóżko (podarowane przez jednego z gości) i kilka innych przedmiotów przyniesionych przez widzów.

Przy łóżku jakby mikroinstalacja w duchu zen. I oczywiście Adam Gruba skłonny do rozmowy.

W pomieszczeniach obok znajdują się elementy z dwóch realizacji innych autorów, które powstały w ramach wcześniejszych edycji „Unus - una - unum". Instalacja Pauliny Semkowicz jest elementem jej projektu „Wynurzenie" wykorzystującego dwa znaczenia tego słowa: czynność fizyczną i osobistą wypowiedź.

Autorką obrazów w innej sali jest Agula Swoboda; to fragment projektu „Mi powiedz"; równie ciekawe jak obrazy są towarzyszące im krótkie teksty mające postać fragmentów rozmowy.

Pomiędzy tymi przestrzeniami, w części użytkowanej przez Adama Grubę, powstanie w wyniku jego akcji nowa sytuacja, zakończona pokazem 25.04.2012 o g.18.

2. Miejsce Projektów Zachęty rozpoczęło działalność wystawą „Dzikie" Małgorzaty Jabłońskiej i Piotra Szewczyka. Główną część przestrzeni wypełniły jakby kotary - białe, powieszone równolegle w odstępach pozwalających na przechodzenie między nimi; na nich proste znaki w kilku odcieniach bieli i jednej czerni..Tytułowe „dzikie" to głównie zwierzęta, z tym, że wyglądające bardzo łagodnie i domowo.

W sali na dole sympatyczny drewniany bóbr, też chyba dosyć udomowiony, bo kojarzy się z zabawką. Obok pokój z interaktywna instalacją „Notanoidy": białe i czarne plamy poruszają się, tworząc coraz to inne kształty (raczej abstrakcyjne) stymulowane ruchem widzów. Na górze jest jeszcze obraz wideo, komputerowa animacja na motywach przyrodniczych; wygląda dosyć dekoracyjnie i zadomawia salę. Do tego piosenki z gitarą. Taki projekt.

3. Pekao SA Project Room w CSW Zamku Ujazdowskim rozpoczął działalność wystawą „Przykre dziecko". W sali na pierwszym piętrze, która przyjęła nazwę sponsora, przez dwa lata co dwa tygodnie w poniedziałek będą prezentowane projekty przygotowane przez polskich, a z czasem również zagranicznych artystów. 23.04.2012 przedstawiono gwasze Aleksandry Waliszewskiej, wszystkie tego samego formatu, za to pełne inwencji, bajkowej perwersji i gotyckiego erotyzmu.
Dostrojoną do tych klimatów muzykę zapuścili Umberto (USA) oraz FACIAL INDEX & Jacek Staniszewski (PL).

Luigi Lovaglio - prezes Pekso S.A., Aleksandra Waliszewska, Fabio Cavallucci – dyrektor CSW, Ewa Gorządek – kuratorka wystawy

Sięganie po format project roomu może wynikać z potrzeby wyjścia poza przewidywalne koncepty rozbudowanych wystaw zbiorowych i indywidualnych. Ideą jest tu bowiem, by widzowie przyszli nie z powodu marki artysty lub kuratora, lecz z samej ciekawości sztuki. Project roomy będą i powinny różnić się charakterem. Tym razem najbardziej eksperymentalny charakter ma propozycja przy Andersa 13, domowe klimaty zaistniały na Gałczyńskiego, a w Ujazdowie chyba styl artystycznego salonu. Ciekawe, czy taki podział ról będzie kontynuowany.