Izabela Chamczyk, skąd się biorą gesty malarskie, Entropia, Wrocław

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Izabela Chamczyk pracuje w wielu mediach nieustannie przekraczając i redefiniując ich granice. Interesuje ją sztuka procesualna, odbywająca się w czasie i przestrzeni (np. publicznej). Uprawia także performance, który jest dla niej naturalnym sposobem obrazowania ekspresji, kompozycji i rozszerzania medium malarskiego. Artystka znana jest z kontrowersyjnych działań wyrażanych w różnych formach i przestrzeniach np. performance 'Nazwij to jak chcesz. Zawsze chciałam to zrobić' w Galerii Entropia czy też głośno komentowanym happeningu w galerii Arttrakt oraz innych, prowokacyjnych akcji związanych z jej postawą wobec odbioru sztuki.

„Gesty malarskie" to projekt Galerii Entropia (kurator Andrzej Rerak) otwarty na działania i zdarzenia odnoszące się umownie do malarstwa. Galeria zaprasza artystów i widzów do akcji, które mogą mieć charakter eksperymentu z różnymi mediami i formami wyrażania ekspresji w kontekście gestu malarskiego; sytuacji, w których ów gest uaktywnia proces twórczy a także stymuluje i poszerza odbiór sztuki i samego malarstwa.

Dwa w jednym: performance i wystawa. Obraz w akcji.

Szkic sytuacyjny.

1.Pomieszczenie pierwsze oświetlone na czerwono. Jeden obraz. Na niebieskim tle czerwona, ekspresyjna abstrakcja.

2.Pomieszczenie drugie obok. Zamknięte drzwi. Możliwość obserwacji tylko przez wycięty w drzwiach wizjer. Przez niego widać leżącą na podłodze nagą kobietę. Ciało pomalowane na czerwono. Widać jak kapiąca niebieska farba rozpryskuje się na jej ciele.

3.Plamki niebieskiej farby na podłodze od obrazu w kierunku zamkniętych drzwi / lub odwrotnie/

Kompozycja wystawy tworzyła relację między specjalnie oświetlonym obrazem eksponowanym frontalnie na ścianie a procesem dziejącym się obok, w pomieszczeniu za zamkniętymi drzwiami, obserwowanym przez publiczność wyłącznie przez wizjer. Wizjer w kontekście malarskim kadrował obraz, a w kontekście performerskim kontrolował/ograniczał podglądanie. Istotny był również czas. Doświadczenie czasu i procesualność medium. Obraz na ciele artystki zmieniał się, a wystawa trwała tak długo jak przebieg zdarzenia.

Izabela Chamczyk pokazuje jak umowne są granice mediów i poszukuje nowych jakości w zaskakujących związkach między nimi. Przekonuje, że ramy są potrzebne tylko jako chwilowy kadr podlegającej zmianom materii. Tworzy żywy obraz.

[M.J.]

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie, performance/wystawa 14.05.2011 w ramach projektu „Gesty malarskie", galeria Entropia, Wrocław

fot. Krzysztof Baranowski / Jesus Chica Gonzales / Mariusz Jodko / Andrzej Rerak

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie

Izabela Chamczyk, Do twarzy mi w niebieskim czyli skąd się biorą gesty malarskie