W sobotę 14 marca 2015 Fundacja Galerii Foksal zaprosiła na otwarcie swojej przebudowanej siedziby przy ulicy Górskiego 1A. Wewnątrz można było oglądać rzeźby przygotowane przez Pawła Althamera, Paulinę Antoniewicz, Youssoufa Dary, Briana Fernandes-Hallorana, Romana Stańczaka, Rafała Żurka (Żwirka) i Jima Constanzo.

Modernistyczny, przeszklony budynek, w którym mieści się Fundacja powstał w 1963 roku według projektu Leszka Klajnerta. Jego przebudowy podjęła się szwajcarska pracownia Diener & Diener w osobie Rogera Dienera, który lekką metalową elewację trzech pięter zastąpił cięższą strukturą o dużych, trzymetrowych oknach, zastępowanych niekiedy wielkimi płytami.

„Skate Concrete" inicjuje i testuje interaktywną, wieloekranową formę przestrzenną, stworzoną na potrzeby cyklu prezentacji „Test Exposure", nawiązujących do hasła tegorocznej edycji Biennale WRO. Kolejne odsłony, zmieniającego się co dwa tygodnie cyklu zostały przygotowane przez studentów katedry Mediacji Sztuki wrocławskiej ASP w ramach projektów kuratorskich pod kierunkiem Piotra Krajewskiego.

Marquise Ibirapuera - zadaszona ścieżka wybudowana w 1954 roku według projektu Oscara Niemeyera - prowadzi przez park w centrum São Paulo. Ta modernistyczna konstrukcja, która w wizjonerski sposób organizuje przestrzeń publiczną, wieczorem przyciąga skaterów, rolkarzy, bikerów.

„Sztuka ziemi i land art to dzieci kolejnego ruchu awangardowego, który pojawił się po okresie dominacji sztuki abstrakcyjnej" pisze Jan Rylke we wstępie do publikacji przedstawiającej w autorskim ujęciu jego działania od 1973 do 1991 roku. Ich dokumentacje zaprezentował w Galerii Działań, akcentując że określenie land art traktuje jako znak wielu pokrewnych sztuk, dla których istotne są związki z naturą - poczynając od sztuki ziemi, sztuki ekologicznej, bio-artu aż po sztukę ogrodów. Nawiązując do swojego działania „Tatuaż" z 1973 roku dokonał interwencji na patronującej wystawie figurze ogrodniczki.

Projekt "Antropologia geometrii" dotyczy przede wszystkim negocjacji pomiędzy dyskursem badawczym a intuicją artystyczną. Geometria to dziedzina matematyki, która zajmuje się pomiarem odległości, krzywizn, pól powierzchni i innych wymiarów świata fizycznego. Fizyk David Bohm pisze, że głównym zadaniem współrzędnych kartezjańskich był jasny i precyzyjny opis porządku jawnego. Antropologia z kolei zajmuje się badaniem człowieka, jego miejsca w kulturze, społeczeństwie i strukturach władzy. Pojęcie geometrii symbolizuje tutaj wszechobecny system, który w racjonalny sposób organizuje naszą rzeczywistość na poziomie ekonomicznym, społecznym i kulturowym.

„Kiedy malowałem małe obrazy towarzyszyła mi taka myśl: Naczynie może być proste. Miałem na myśli szklankę z wodą" - napisał  Koji Kamoji w komentarzu do swojej wystawy w 2012 roku. A swoimi pracami przekonuje nas, że i sztuka może być prosta. I to nawet dziś.

Lekkie, same czarnobiałe rysunki, wiele geometrycznych, ale takich nie od linijki, zawieszone niemal od podłogi do sufitu, co w niewielkiej sali galerii Foksal tworzy energetyzujący efekt bycia wewnątrz jednej pracy, właściwie wewnątrz jednego rysunku ułożonego z wielu części.

Wydobywanie z tej całości kolejnych detali przypomina czytanie lapidarnych wierszy w książce, która nie ma początku i końca, a jednak nie jest chaotyczna.

Tomasz Kitliński i Paweł Leszkowicz w swoim wykładzie dotyczącym queerowej sztuki oraz sfery publicznej podjęli równolegle dwie nieoczywiste kwestie: działania artystyczne grupy Wojna (Voina) w Rosji oraz queerowanie heteroseksualnych praktyk. W ich prezentacji do głosu dochodzi złożoność i nieoczywistość oporu wobec (neo)liberalnej sfery publicznej, w którym uczestniczą tak mniejszościowe, równościowe kontrpubliczności, jak i grupy podporządkowanych innych, które owszem w istniejącym porządku nie mogą przemówić, ale nie wahają się ani wrzeszczeć, ani używać przemocy.

Jan Mioduszewski:

Jakub Woynarowski otrzymał 13.01.2015 nagrodę Paszport Polityki 2014 w dziedzinie sztuk wizualnych „za oryginalne łączenie badań nad historią sztuki i kultury z artystyczną praktyką, czego intrygującym efektem była autorska oprawa pawilonu polskiego na Biennale Architektury w Wenecji" - jak głosi uzasadnienie werdyktu Kapituły tej nagrody. W tej weneckiej realizacji Woynarowski badał między innymi symbolikę baldachimu nagrobka Józefa Piłsudskiego. Doceniono także podparte erudycją, dodajmy: i odrobiną szaleństwa, szersze zainteresowania artysty historią, szczególnie kryjącymi się w niej tajemniczymi wątkami.

Załączona niżej dokumentacja to nagrania wideo z seminarium odbywającego się od października 2014. Nagrania wykonała Aleksandra Polisiewicz, w seminarium wzięły udział dr Monika Bobako (UAM) oraz Joanna Rajkowska.