como espiar sin descargar nada press localizar numero movil here exposed cell pics programas para espiar por satelite el mejor espia gratis de whatsapp mua giong ong noi necesito espiar espia mensajes de texto de celulares telcel gratis como funciona spyphone pro como espiar blackberry messenger descargar programa prism espia

Artmix

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Polityczny kontekst sztuki Shirin Neshat

Myślę, że niemożliwe jest bycie irańskim artystą nie tworząc lub samemu nie będąc zaangażowanym politycznie. Zdaję sobie sprawę z tego, że moja praca została zdefiniowana przez politykę. Jeśli mieszkasz w Iranie, próbujesz uporać się z cenzurą, torturami, opresjami. Jeśli mieszkasz na wygnaniu, jak ja, automatycznie żyjesz pozbawiona dostępu do swojego ukochanego kraju i rodziny. Jako Iranka i artystka nie potrafię zdystansować się do polityki.
Shirin Neshat,

W poszukiwaniu nowego erotyzmu.

Od projektu intelektualnego Fatémy Mernissi do interpretacji wizualnej Mohameda Bannoura i Fatimy Louardighi

Feminizm w krajach muzułmańskich to nie tylko tendencje zainspirowane nowoczesnością, rysujące się w lokalnym kontekście jako ruchy silnie kontestacyjne czy kontrkulturowe, ale także tendencje czerpiące bardzo intensywnie z własnego dziedzictwa cywilizacyjnego, a często również z założeń islamu jako religii. Te ruchy feministyczne nie wynikają więc z podjęcia inspiracji zachodniej, a przynajmniej nie do końca się do niej sprowadzają. Przeciwnie, stawiają sobie własne cele i dążą do ich osiągnięcia własnymi ścieżkami. Nie cały feminizm stoi więc pod znakiem modernizacji i westernizacji.

Spoza zasłony. Próba spojrzenia na kobietę w islamie w 15 odsłonach

Cykl prezentowanych przeze mnie kilkunastu prac stanowi próbę spojrzenia na problemy kobiet żyjących w świecie islamu. Ze względu na rozpiętość tematu, różnorodność zagadnień oraz powagę interesujących mnie spraw ograniczyłam się do pokazania tych, które mnie najbardziej poruszyły. Przed przystąpieniem do pracy nie zdawałam sobie sprawy z wielu aspektów i kulis tej niemalże zupełnie obcej mi do tej pory religii, budzącej nierzadko strach i niepokój, będącej często przedmiotem krytyki w oczach świata zachodniego.

Z Abdullahem Quareshim rozmawia Agnieszka Kołek

Agnieszka Kołek: Spotkaliśmy się przy okazji 4 edycji Festiwalu Passion for Freedom w Londynie. W 2012 roku zgłosiłeś na konkurs pomalowaną fotografię, praca ta dotykała tematu sytuacji par homoseksualnych w społecznościach muzułmańskich. Czy mógłbyś skomentować tę pracę w związku z tym, że większość Twojego malarstwa jest abstrakcyjna, powiedziałabym nawet ekspresyjna w wyrazie?

Abdullah Qureshi: Malarska Miłość, pomalowana fotografia wybrana na festiwal Passion for Freedom, była tak naprawdę częścią większej serii badającej lęk bycia w związku, który w tym konkretnym przypadku był homoseksualny.

Z Sarah Maple rozmawia Agnieszka Kołek

Agnieszka Kołek.: Jak widzisz swoją twórczość w odniesieniu do dyskursu feministycznego?

Sarah Maple: Myślę, że moja twórczość jest rodzajem odpowiedzi, komentarzem na temat tego, gdzie stoimy obecnie z feminizmem. Wydaje mi się, że mamy teraz nową falę i wiele kobiet mówi o tych samych sprawach, tak jakby większa grupa rozumiała, co się powinno zmienić. Dawniej miałam bardziej czarną wizję przyszłości. Teraz jestem o wiele bardziej optymistyczna. Ciekawe, że Internet z jednej strony utrudnia kobietom sprawy, ale z drugiej strony skupia ludzi, którzy pracują nad tym tematem i chcą czynnie zmieniać sytuację.

A.

Z Haleh Jamali rozmawia Agnieszka Kołek

Agnieszka Kołek: Jak widzisz swoją twórczość w odniesieniu do dyskursu feministycznego?

Haleh Jamali: Moja twórczość wypłynęła z autoportretów. Pracując nad nimi zaczęłam interesować się kobietą jako tematem moich badań. Poczułam, że chciałabym się bardziej w ten temat zagłębić. Zawsze inspirował mnie feminizm w sztuce. Moja twórczość przechodzi kolejne etapy.

Susan Sontag i etyka fotografii.

Odsłona 1

Aparat fotograficzny i kamera filmowa stały się współcześnie narzędziami terroru. Fotograficzne i filmowe obrazy wyparły argumenty słowne. Nowym reżyserem filmowym został terrorysta i żołnierz.

Od 2003 roku oglądamy kolejne odcinki mordu na porwanych w Iraku zakładnikach. Grupa terrorystyczna Tawhid, kierowana przez Abu Musab Zarqawi,  opracowała modelowy scenariusz i scenografię. Ofiara umieszczona jest w centrum, klęcząc lub siedząc, po boku otaczają ją zamaskowani islamscy bojownicy trzymający w dłoniach broń. Układ postaci podporządkowany został niepokojącej symetrii. Z dwóch stron strzelby mierzą w głowę zakładnika.

Feminizowanie ciał "terrorystów", czyli o cyklu Abu Ghraib Fernando Botero z nie-męskiej perspektywy

Zdjęcia zrobione przez amerykański personel więzienia Abu Ghraib stanowią zapis spojrzenia oprawców z wyraźną  przyjemnością dokumentujących cierpienia swoich ofiar. Uderza, że w obmyślaniu i stosowaniu tortur intensywnie wykorzystywano między innymi kategorię "kobiecości" – czy też raczej: "nie-męskości" – w celu upokorzenia mężczyzny przedstawianego w roli "kobiety" i "homoseksualisty". Miało to uzasadnienie w bazującym na stereotypach rasowych przekonaniu, że w kulturze arabskiej poczucie wstydu (związane przede wszystkim z nagością i zachowaniami seksualnym uznawanymi za niewłaściwe) odgrywa znacznie większą rolę niż poczucie winy, a więc sumienie.