como espiar sin descargar nada press localizar numero movil here exposed cell pics programas para espiar por satelite el mejor espia gratis de whatsapp mua giong ong noi necesito espiar espia mensajes de texto de celulares telcel gratis como funciona spyphone pro como espiar blackberry messenger descargar programa prism espia

Artmix

: Function ereg() is deprecated in /includes/file.inc on line 649.

Natalia Gonczarowa - szara eminencja rosyjskiej awangardy XX wieku.

Początek XX wieku w Rosji to czas fermentu intelektualnego, burzy w sztuce, zmian na polu literatury. Nie tylko w Rosji zresztą wypiętrzały się nowe tendencje, artyści poszukiwali "nowego", pragnęli przekraczać pewne utarte formy i normy. Na początku ubiegłego stulecia dekadenckie nastroje zostały wyparte przez nieodpartą chęć eksperymentowania i dążność do rewizji kanonów estetycznych. Wszechogarniająca i gwałtowna polemika dotycząca dobrej i złej oraz wysokiej czy niskiej, a w Rosji lewej i prawej sztuki, przyniosła świeże rozwiązania i ogrom dzieł, o które dziś walczą muzea i kolekcjonerzy a które nierzadko wywoływały spory czy wręcz niezgodę na nie wśród odbiorców lub (szczególnie w Rosji) cenzurę.

Ponowoczesna kontrola w społeczeństwie obrazu. Na marginesie wystawy Jacqueline Livingston

Sztuka - jak twierdził H. G. Gadamer, filozof politycznie dość odległy od moich zainteresowań, niemniej czasem niezwykle precyzyjny - powinna "dawać do myślenia". Abstrahując od ściśle klasowego wydźwięku tej tezy, myślę, że możemy ją zupełnie serio powtórzyć w kontekście ekspozycji Jacqueline Livingston zaprezentowanej wiosną b.r. w gdańskim Pałacu Opatów. Konfrontacja z fotografiami rodzinnymi Livingston daje niepowtarzalną okazję do namysłu nad bliskością i intymnością, relacjami między płciami i pokoleniami w rodzinie, rewolucją seksualną i jej skutkami oraz aktywnością i nadaktywnością cenzury, która dziś wydaje mi się znacznie większa niż kiedykolwiek.

Gołe baby i patriarchat, czyli co rysunki Ani Kopaczewskiej mówią o prostytucji

 
 

Prace Ani Kopaczewskiej z cyklu Polskie dupy prezentowane są na wystawie "Praca dla Pań" w toruńskiej Galerii Sztuki Wozownia w dniach 13.10. - 08.11.2009.

Odszukiwanie szaf


Socjoanaliza relacji terapeutycznej

Instytut Socjologii
Uniwersytet Warszawski

Głupi despota może przymuszać niewolników
Żelaznym łańcuchem, ale prawdziwy polityk
wiąże ich o wiele mocniej łańcuchem ich własnych idei (...)
Rozpacz i czas potrafią przeżreć więzy z żelaza czy stali,
ale są bezsilne wobec zwyczajnego związku idei,
które wręcz wzmacniają.

Stygmat kobiecości, stygmatyczność obrazu - refleksje na marginesie "Bathsheba or the interior Bible" Helene Cixous

"Więcej zachodu z interpretacją interpretacji niż z interpretacji rzeczy"

Tawhid - wirtualna bliskość, ulotna wspólnota. O wystawie "Ana Layla" Michała Bieńka

"Płynność, mobilność, iluzoryczność -
to właśnie znaczy być cywilizowanym"

"Dotykoterapia" Lygii Clark

Plastikowe woreczki wypełnione wodą, nadmuchane foliówki różnych wielkości, piórka i kamienie powkładane w pończochy, dwie duże muszle oraz kawałek gumowej rurki prezentuje kobieta w bieli. Przekłada je z miejsca na miejsce, tłumaczy sposób użycia i inicjuje działanie. To wprowadzenie wcale nie opisuje osoby dotkniętej obsesją zbierania - kobieta w bieli nazywa się Lygia Clark (1920 - 1988) i jest brazylijską artystką, której sztukę etykietuje się często mianem "neoawangardy". Spotkałyśmy się na wystawie inaugurującej działalność filii łódzkiego Muzeum Sztuki ms². Gdy przyszłam po południu, ona już tam była, tkwiąca - jakby od wieków - na celuloidowej taśmie filmowej zatytułowanej Pamięć ciała (reż. Mario Carneiro).